Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego w Zwoleniu

Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego w Zwoleniu
433 z 21.06.1967 oraz 190/A z 15.10.1982[1]
kościół parafialny
Ilustracja
Państwo

 Polska

Miejscowość

Zwoleń

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

Podwyższenia Krzyża Świętego w Zwoleniu

Wezwanie

Podwyższenia Krzyża Świętego

Historia
Data zakończenia budowy

1570-1595
1927

Data poświęcenia

1595

Dane świątyni
Styl

późny gotyk

Wieża kościelna
• liczba wież


1

Liczba naw

3

Organy
• liczba głosów
• liczba manuałów


9[2]
1

Położenie na mapie Zwolenia
Mapa konturowa Zwolenia, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego w Zwoleniu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej znajduje się punkt z opisem „Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego w Zwoleniu”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego w Zwoleniu”
Położenie na mapie powiatu zwoleńskiego
Mapa konturowa powiatu zwoleńskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego w Zwoleniu”
Położenie na mapie gminy Zwoleń
Mapa konturowa gminy Zwoleń, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego w Zwoleniu”
Ziemia51°21′30″N 21°35′11″E/51,358333 21,586389
Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego w Zwoleniurzymskokatolicki kościół parafialny należący do dekanatu zwoleńskiego diecezji radomskiej.

Wnętrze świątyni

Obecna świątynia została wybudowana w kilku etapach. W 1570 roku zostało wzniesione prezbiterium, natomiast w 1595 roku budowla była już poświęcona i objęta królewskim patronatem. Zapewne w tym czasie została wzniesiona także zakrystia. Około 1610 roku wybudowano kaplicę Kochanowskich, natomiast w latach 1620-1630 powstała kaplica Owadowskich. Wewnątrz epitafia, m.in. poety Jana Kochanowskiego. Świątynia uzyskała wtedy formę krzyża łacińskiego. W październiku 1914 roku kościół został zajęty przez wojska niemieckie i przeznaczony na lazaret. W tym czasie żołnierze uszkodzili wyposażenie świątyni. Przed odzyskaniem niepodległości przez Polskę budowla była w złym stanie technicznym, w związku z czym w 1919 roku kozienicki starosta powiatowy nakazał zamknąć świątynię. Remont kościoła rozpoczął się w 1920 roku. W 1927 roku zbudowano nawy boczne połączone z kaplicami Owadowskich i Kochanowskich, a w 1928 roku została wzniesiona wieża. W 1934 roku prace remontowe zostały zakończone. Świątynia przetrwała szczęśliwie II wojnę światową. 20 maja 1979 roku wnętrze świątyni zostało zalane po ugaszeniu pożaru. Po tym zdarzeniu, dzięki ofiarności parafian, budowla została gruntownie wyremontowana.

  • Widok kościoła przed 1904
    Widok kościoła przed 1904
  • Kościół przed 1913
    Kościół przed 1913
  • Nagrobek Jana Kochanowskiego około 1806
    Nagrobek Jana Kochanowskiego około 1806
  • Nagrobek Barbary Burdzickiej
    Nagrobek Barbary Burdzickiej

Przypisy

  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo mazowieckie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2014-09-17] .
  2. Organy - Polskie Wirtualne Centrum Organowe [online], organy.pro [dostęp 2017-11-18] .