Kościół Rektoralny pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Łomży

Kościół Rektoralny pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
A-268 z dnia 5.11.1985[1]
kościół rektoralny
Ilustracja
Widok z boku
Państwo

 Polska

Województwo

 podlaskie

Miejscowość

Łomża

Adres

ul. Henryka Sienkiewicza 1
18-400 Łomża

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

katedralna św. Michała Archanioła w Łomży

Wezwanie

Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny

Wspomnienie liturgiczne

15 sierpnia

Historia
Data rozpoczęcia budowy

1873

Data zakończenia budowy

1873

Aktualne przeznaczenie

czynny kościół w parafii św. Michała Archanioła – Katedralnej w Łomży

Poprzednie wyznanie

prawosławne (do 1918)

Dane świątyni
Styl

eklektyzm

Świątynia
• materiał bud.


• cegła

Wieża kościelna
• liczba wież


2

Liczba naw

3

Położenie na mapie Łomży
Mapa konturowa Łomży, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Kościół Rektoralny pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół Rektoralny pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny”
Położenie na mapie województwa podlaskiego
Mapa konturowa województwa podlaskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół Rektoralny pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny”
Ziemia53°10′42,92″N 22°04′32,56″E/53,178590 22,075710
Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół Rektoralny pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny – kościół rzymskokatolicki w Łomży, wzniesiony w 1873 jako cerkiew Św. Trójcy, posiadająca status soboru od 1885. Po 1918 świątynia przemianowana na kościół rzymskokatolicki.

Historia budowy

Parafia prawosławna w Łomży została założona w 1834, jej członkowie korzystali początkowo z cerkwi domowej. W końcu lat 60., z uwagi na stacjonowanie w mieście kilku jednostek wojskowych, liczba prawosławnych w Łomży wzrosła do 842 osób. Cerkiew została przeniesiona do budynku szkolnego w Piątnicy Poduchownej; w 1851 powołano do życia drugą parafię, św. Konstantyna. W 1873 podjęta została decyzja o budowie wolnostojącej cerkwi. W 1893 obiekt uzyskał dekorację wnętrza, jaką wykonał Paweł Jakowlew.

Przy soborze działało bractwo cerkiewne, biblioteka i szkoła przycerkiewna. W 1901 do parafii należało 2014 osób, w tym 1604 z Łomży. Liczba parafian spadła do 1909 po budowie cerkwi w Grajewie i w Kolnie, niemniej w 1913 Święty Synod wyznaczył sumę 5470 jako dofinansowanie prac nad rozbudową budynku. Nie doszło do tego z powodu opuszczenia miasta przez ludność narodowości rosyjskiej po wybuchu I wojny światowej. W czasie niemieckiego bombardowania Łomży sobór został uszkodzony, po 1918 przejął go Kościół rzymskokatolicki i przemianował na kościół Wniebowzięcia NMP.

Architektura świątyni

Sobór w Łomży reprezentuje styl eklektyczny. Jest wzniesiony z tynkowanej cegły, trójnawowy, z dwiema ostro zakończonymi wieżami na planie ośmioboków. Cerkiew jest bogato dekorowana pilastrami i płaskorzeźbami rozmieszczonymi wokół wąskich półkolistych okien, poniżej poziomu dachu znajduje się fryz.

We wnętrzu budynku zachowała się polichromia stanowiąca w dużej mierze naśladownictwo tej zdobiącej sobór Chrystusa Zbawiciela w Moskwie. W jednej z wież cerkwi namalowane zostały postacie ewangelistów, poza tym w soborze znajdują się sceny Zwiastowania, Narodzin Chrystusa, Niesienia Krzyża, Chrztu Chrystusa i Zmartwychwstania Łazarza.

Galeria fotografii

  • Widok świątyni od strony głównego wejścia
    Widok świątyni od strony głównego wejścia
  • Wnętrze świątyni pw. Wniebowzięcia NMP
    Wnętrze świątyni pw. Wniebowzięcia NMP
  • Kościół pw. Wniebowzięcia NMP - dawna cerkiew
    Kościół pw. Wniebowzięcia NMP - dawna cerkiew
  • Kościół pw. Wniebowzięcia NMP
    Kościół pw. Wniebowzięcia NMP

Zobacz też

Linki zewnętrzne

  • Prawosławna Diecezja Białostocko-Gdańska złożyła kilkadziesiąt wniosków o odzyskanie nieruchomości, m.in. w Łomży

Przypisy

  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo podlaskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2012-12-08] .

Bibliografia

  • Grzegorz Sosna, Antonina Troc-Sosna: Zapomniane dziedzictwo. Nie istniejące już cerkwie w dorzeczu Biebrzy i Narwi. Białystok: Orthdruk, 2002. ISBN 83-85368-94-9.
  • p
  • d
  • e