Kometa Ikeya-Seki
Kometa Ikeya-Seki w 1965 roku | |||
Odkrywca | Kaoru Ikeya | ||
---|---|---|---|
Odkrywca | Tsutomu Seki | ||
Data odkrycia | 18 września 1965 | ||
Nazwy alternatywne | Wielka Kometa z roku 1965, 1965 VIII, 1965f | ||
Elementy orbity | |||
Półoś wielka | 91,6/ 103,7066667 au | ||
Mimośród | 0,999915/ 0,999925 | ||
Peryhelium | 0,007786/ 0,007778 au | ||
Aphelium | 183,1922140/ 207,4055553 au | ||
Okres orbitalny | 880,00/ 1056 lat | ||
Nachylenie orbity względem ekliptyki | 141,8642/ 141,8610° | ||
Długość węzła wstępującego | 346,9947/ 346,9811° | ||
Argument peryhelium | 69,0486/ 69,0343° | ||
Charakterystyka fizyczna jądra | |||
charakterystyka | rozpad na trzy fragmenty | ||
Średnica | kilka-kilkanaście km | ||
|
Kometa Ikeya-Seki (oficjalne oznaczenie C/1965 S1) – kometa długookresowa, którą odkryto w 1965 roku. Kometa ta należy do komet muskających Słońce z grupy Kreutza.
Odkrycie komety
Kometa ta została odkryta niezależnie przez Kaoru Ikeyę oraz Tsutomu Sekiego, amatorów astronomii z Japonii w dniu 18 września 1965.
Jądro tego obiektu rozpadło się na trzy fragmenty jeszcze przed osiągnięciem punktu przysłonecznego.
Orbita komety
Dwa główne składniki C/1965 S1 Ikeya-Seki A oraz C/1965 S1 Ikeya-Seki B poruszają się po orbitach w kształcie wydłużonych elips o mimośrodzie 0,999915 i 0,999925. Przez peryhelium kometa przeszła 21 października 1965 roku w odległości zaledwie 0,0077 j.a. od Słońca. Komety, które przechodzą tak blisko powierzchni Słońca, nazywa się muskającymi Słońce.
Aphelium dla składnika A leży w odległości 183 j.a., a składnika B 207 j.a. od Słońca. Na jeden zaś obieg wokół niej potrzebują one odpowiednio 880 i 1056 lat. Nachylenie ich orbit do ekliptyki wynosi 141,864˚ i 141,861˚. Prędkość orbitalna komety w momencie przejścia przez peryhelium wynosiła 476,9 km/s.
Właściwości fizyczne
Kometa Ikeya-Seki wykazywała bardzo dużą aktywność. Stała się ona najjaśniejszą kometą dwudziestego wieku, osiągając największą jasność obserwowaną -7m. Przed przejściem przez peryhelium rozpadła się ona na trzy fragmenty, których orbity zaczęły się stopniowo różnić.
Średnica jądra oceniana była na kilka – kilkanaście kilometrów.
Zobacz też
Bibliografia
- Fragmenty komety Ikeya-Seki w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
- Kometa Ikeya-Seki w bazie Minor Planet Center (ang.)
Linki zewnętrzne
- Informacje dotyczące fragmentu A w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
- Informacje dotyczące fragmentu B w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
- Gary W. Kronk: C/1965 S1 (Ikeya-Seki). [w:] Cometography.com [on-line]. [dostęp 2016-08-08]. (ang.).
- Britannica: topic/Comet-Ikeya-Seki