Komitet Wojskowy NATO
Historia | |||
Organizacja | NATO | ||
---|---|---|---|
Sformowanie | 1949 | ||
Dowódcy | |||
Obecny | Rob Bauer(inne języki) | ||
| |||
Strona internetowa |
Komitet Wojskowy (ang. Military Committee, skr. MC) – naczelny organ wojskowy NATO.
Komitet Wojskowy NATO podlega Radzie Północnoatlantyckiej i Grupie Planowania Nuklearnego. Stanowi ważne ogniwo pomiędzy szczeblami politycznym i militarnym na poziomie strategicznym Sojuszu. Odpowiada za nadzorowanie rozwoju polityki i doktryn poprzez ścisłą współpracę z obydwoma dowódcami strategicznymi NATO w zakresie opracowania planów, formułowania zagadnień i zaleceń. Na podstawie politycznych decyzji Rady opracowuje i przekazuje dowódcom strategicznym NATO stosowne wytyczne wojskowe[1].
Zadania Komitetu Wojskowego
Jego zadanie polega na wydawaniu zaleceń oraz udzielaniu opinii w sprawach wojskowych, które potem przedstawia Radzie NATO. Wydaje również dyrektywy ogólne podległym organom. Kieruje pracą dowództw regionalnych NATO. W skład Komitetu Wojskowego wchodzą szefowie sztabów generalnych państw członkowskich z wyjątkiem Islandii, która nie ma sił zbrojnych. Islandię reprezentuje osoba cywilna. Dla zachowania ciągłości pracy Komitetu każde państwo jest praktycznie reprezentowane przez stałego przedstawiciela[2]. Państwa członkowskie przewodniczą przez rok Komitetowi Wojskowemu, zgodnie z porządkiem alfabetycznym języka angielskiego. Przewodniczący Komitetu Wojskowego przewodniczy zarówno spotkaniom szefów sztabów, jak i stałym sesjom. Wybierany jest przez szefów sztabów zwykle na trzyletnią kadencję[3]. Przewodniczący Komitetu Wojskowego kieruje bieżącymi pracami komitetu, reprezentuje Komitet Wojskowy na posiedzeniach Rady Północnoatlantyckiej, Komitetu Planowania Obrony i Grupy Planowania Nuklearnego, doradzając w kwestiach wojskowych jest rzecznikiem Sojuszu w kontaktach ze środkami masowego przekazu, składa oficjalne wizyty, podejmuje delegacje, reprezentuje Komitet Wojskowy zarówno w państwach członkowskich, jak i tych, z którymi Sojusz rozwija współpracę na bazie dialogu i partnerstwa ustanowionego w ramach Rady Współpracy Północnoatlantyckiej. Ma do pomocy Dyrektora Międzynarodowego Sztabu Wojskowego i jego Zastępcę[4].
Struktura Komitetu Wojskowego
W latach 90. XX w Komitetowi Wojskowemu podporządkowani byli[2]:
- Naczelny Dowódca PSZ w Europie (SACEUR)
- Naczelny Dowódca PSZ Atlantyku (SACLANT)
- Dowódca PSZ Kanału La Manche (CINCHAN)
- Regionalna Grupa Planowania Strategicznego Stany Zjednoczone – Kanada
Komitetowi Wojskowemu podlega kilka specjalistycznych agencji wojskowych, jak np.: agencja do spraw standaryzacji broni. Organem wykonawczym Komitetu jest Międzynarodowy Sztab Wojskowy z siedzibą w Brukseli. W jego skład wchodzi grupa oficerów wszystkich państw członkowskich. Zajmuje się planowaniem strategicznym, operacyjnym i politycznym.
Stały Komitet Wojskowy
4 kwietnia 1949 rozpoczęła pracę grupa robocza z zadaniem stworzenia instancji niezbędnych dla skutecznego działania Sojuszu. Grupa ta uznała, że „militarna organizacja Sojuszu powinna być kierowana przez Komitet Wojskowy składający się z przedstawicieli państw członkowskich, względnie ich szefów sztabów...”. 5 października 1949 Komitet Obrony odbył swoje pierwsze posiedzenie i powołał na nim Komitet Wojskowy. Komitet spotkał się 6 października 1949 w Waszyngtonie na swym pierwszym posiedzeniu.
W 1949 utworzono także pięć regionalnych grup planowania[a]. Były to[5]:
- Regionalna Grupa Planowania Północnego Atlantyku
- Regionalna Grupa Planowania Europy Zachodniej
- Regionalna Grupa Planowania Europy Północnej
- Regionalna Grupa Planowania Europy Południowej z zachodnią częścią Morza Śródziemnego
- Regionalna Grupa Planowania Kanada – USA
Do wsparcia Komitetu Wojskowego przy realizacji jego zadań została utworzona Stała Grupa[6]. Francja, Wielka Brytania i Stany Zjednoczone wyznaczyły swoich przedstawicieli do Grupy oraz zapewniły techniczne i personalne jej zabezpieczenie, a pozostałe państwa NATO mianowały akredytowanych narodowych przedstawicieli, którzy mieli być w ciągłym kontakcie ze Stałą Grupą. W 1950 roku Grupa przemianowana została na Komitet Przedstawicieli Wojskowych, a w 1957 Komitet Wojskowy Stałych Przedstawicieli. W tym samym roku Komitet został poszerzony o oficerów planowania, których zadaniem było uwzględnianie poglądów narodowych[7].
W 1963 utworzony został Międzynarodowy Sztab Planowania. W jego skład weszli zarówno członkowie Komitetu Wojskowego Stałych Przedstawicieli, jak i przedstawiciele tych państw, które tych przedstawicieli nie miały. Stały Komitet Wojskowy realizował swoją pracę do roku 1966. W związku z wystąpieniem Francji ze zintegrowanej struktury wojskowej Sojuszu, upadła koncepcja utworzenia egzekutywy trzech państw, które stanowiły podstawę Grupy. W związku z tym Rada Sojuszu postanowiła z dniem 1 lipca 1966 rozwiązać Grupę i Międzynarodowy Sztab Planowania, a jej obowiązki przekazać bezpośrednio Komitetowi Wojskowemu[7]. 10 lutego 1967 został utworzony Międzynarodowy Sztab Wojskowy, który składał się z oficerów państw, wchodzących w struktury wojskowe Sojuszu[7].
Obsada personalna Komitetu Wojskowego
Imię i Nazwisko | Państwo | od | do |
---|---|---|---|
Rob Bauer(inne języki) | Holandia | 2021 | |
Stuart Peach(inne języki) | Wielka Brytania | 2018 | 2021 |
Petr Pavel | Czechy | 2015 | 2018 |
Knud Bartels | Dania | 2011 | 2015 |
Giampaolo Di Paola | Włochy | 2008 | 2011 |
Raymond Henault | Kanada | 2005 | 2008 |
Harald Kujat | Niemcy | 2002 | 2005 |
Guido Venturoni | Włochy | 1999 | 2002 |
Klaus Naumann | Niemcy | 1996 | 1999 |
Richard Vincent | Wielka Brytania | 1993 | 1996 |
Vigleik Eide | Norwegia | 1989 | 1993 |
Wolfgang Altenburg | Niemcy | 1986 | 1989 |
Cornelis De Jager | Holandia | 1983 | 1986 |
Robert Falls | Kanada | 1980 | 1983 |
Herman Fredrik Zeiner-Gundersen | Norwegia | 1977 | 1980 |
Peter Hill-Norton | Wielka Brytania | 1974 | 1977 |
Johannes Steinhoff | Niemcy | 1971 | 1974 |
sir Nigel Henderson | Wielka Brytania | 1968 | 1971 |
Charles de Cumont | Belgia | 1964 | 1968 |
Adolf Heusinger | Niemcy | 1963 | 1964 |
Adolf Heusinger | Niemcy | 1961 | 1963 |
Benjamin Richard Pieter Frans Hasselman | Holandia | 1958 | 1961 |
Charles de Cumont | Belgia | 1962 | 1963 |
Lyman Lemnitzer | Stany Zjednoczone | 1961 | 1962 |
Louis Mountbatten | Wielka Brytania | 1960 | 1961 |
Rustu Erdelhun | Turcja | 1960 | 1960 |
J.A. Beleza Ferras | Portugalia | 1959 | 1960 |
Bjarne Øen | Norwegia | 1958 | 1959 |
Benjamin Richard Pieter Frans Hasselman | Holandia | 1957 | 1958 |
Giuseppe Mancinelli | Włochy | 1956 | 1957 |
Stylianos Pallis | Grecja | 1955 | 1956 |
Augustin Guillaume | Francja | 1954 | 1955 |
Erhard Jørgen Carl Quistgaard | Dania | 1953 | 1954 |
Charles Foulkes | Kanada | 1952 | 1953 |
Etienne Baele | Belgia | 1951 | 1952 |
Omar Bradley | Stany Zjednoczone | 1949 | 1950 |
Imię i nazwisko | od | do |
---|---|---|
gen. broni Sławomir Wojciechowski[9] | 2022 | --- |
gen. broni Janusz Adamczak | 2018 | 2022 |
p.o. gen. dyw. Marek Mecherzyński | 2018 | 2018 |
gen. broni Andrzej Fałkowski | 2014 | 2018 |
gen. dyw. Janusz Bojarski | 2010 | 2014 |
gen. Mieczysław Bieniek | 2009 | 2010 |
gen. Mieczysław Cieniuch | 2006 | 2009 |
Uwagi
Przypisy
- ↑ Kręcikij i Lewandowski 2015 ↓, s. 70–71.
- ↑ a b Kaczmarek i Skowroński 1998 ↓, s. 82.
- ↑ Vademecum NATO ↓, s. 157.
- ↑ Vademecum NATO ↓, s. 157-158.
- ↑ a b Zarychta 2013 ↓, s. 59.
- ↑ Kaczmarek i Skowroński 1998 ↓, s. 83.
- ↑ a b c Kaczmarek i Skowroński 1998 ↓, s. 84.
- ↑ Chairs of the NATO Military Committee
- ↑ Lieutenant General Sławomir Wojciechowski – Military Representative – Poland – 2022
Bibliografia
- Janusz Kręcikij, Jacek Lewandowski: Organizacja dowodzenia na poziomie strategicznym i operacyjnym. Kraków: Oficyna Wydawnicza Krakowskiej Akademii im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego, 2015. ISBN 978-83-65208-29-3.
- Julian Kaczmarek, Adam Skowroński: NATO, Europa, Polska. Wrocław: Alta 2, 1998. ISBN 83-86882-66-2.
- NATO. Vademecum, Warszawa: Bellona, 1995, ISBN 978-83-11-08538-1 .
- Stanisław Zarychta: Struktury militarne NATO 1949–2013. Warszawa: Bellona SA, 2013. ISBN 978-83-11-13021-0.
Linki zewnętrzne
- NATO – Topic: Military Committee (ang. • fr.)
- NATO Military Representatives
- p
- d
- e
Państwa członkowskie | |
---|---|
Kandydaci | |
Struktura |
- Britannica: topic/Military-Committee