Komonica wąskolistna

Systematyka^[1]^[2]

Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

Nadgromada

Gromada

Podgromada

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

bobowce

Rodzina

bobowate

Podrodzina

bobowate właściwe

Rodzaj

komonica

Gatunek

komonica wąskolistna

Nazwa systematyczna

Lotus tenuis Waldst. & Kit. ex Willd.
Enum. pl. 2:797. 1809

Synonimy

Lotus tenuifolius (L.) Rchb.
Lotus decumbens T. F. Forst.
Lotus frondosus (Freyn) Kuprian.^[3]

Systematyka w Wikispecies

Multimedia w Wikimedia Commons

Komonica wąskolistna (Lotus tenuis Waldst. & Kit. ex Willd.) – gatunek rośliny zielnej należący do rodziny bobowatych. Pochodzi z Azji, Europy i Afryki Północnej, rozprzestrzenia się też w innych rejonach świata^[3]. W Polsce gatunek dość rzadki. Występuje głównie na wybrzeżu i w środkowej części kraju^[4].

Morfologia

Pokrój: Roślina o łodydze zwykle wzniesionej, czasami rozesłanej, cienkiej, nagiej, pełnej i osiągającej wysokości 20-60 cm^[5].
Liście: Pięciolistkowe, o listkach bez wyraźnych nerwów bocznych. Górne listki są równowąskie, środkowe lancetowate i zaostrzone, dolne lancetowate.
Kwiat: Kwiaty motylkowe, wonne, zebrane w 1-4(6)-kwiatowy baldaszek na cienkich szypułkach. Ząbki kielicha szydlaste, przed kwitnieniem zbliżone do siebie. Płatki korony żółte o łódeczce nagle zwężonej w dzióbek.

Biologia i ekologia

Bylina, hemikryptofit. Rośnie na murawach. Dobrze adaptuje się na terenach nieurodzajnych, podmokłych i zasolonych. Wyższą niż u innych komonic tolerancję na zasolenie i nadmiar wody przypisuje się wydajniejszemu eliminowaniu z ksylemu jonów chloru i sodu: Cl^– i Na⁺^[6].

Komonica wąskolistna jest jedną z roślin cyjanogennych, przy czym wykazuje pod tym względem polimorfizm – obok osobników cyjanogennych występują także osobniki acyjanogenne. Podobne zjawisko obserwuje się u komonicy zwyczajnej i koniczyny białej (Trifolium repens)^[7].

Zagrożenia i ochrona

Roślina umieszczona na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski (2006) w grupie gatunków narażonych na wyginięcie, jeśli nadal będą działać czynniki zagrożenia może zostać przesunięta do grupy gatunków wymierających (kategoria zagrożenia: V)^[8]. W wydaniu z 2016 roku otrzymała kategorię NT (bliski zagrożenia)^[9].

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Fabales, [w:] Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-09-23] (ang.).
↑ ^a ^b Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-02-22].
↑ Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce, AdamA. Zając (red.) i inni, Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, ISBN 83-915161-1-3, OCLC 831024957 .
↑ Zbigniew Nawara: Rośliny łąkowe. Warszawa: Oficyna Wyd. MULTICO, 2006. ISBN 978-83-7073-397-1.
↑ NL Teakle, TJ Flowers, D Real, TD Colmer. Lotus tenuis tolerates the interactive effects of salinity and waterlogging by ‘excluding’ Na+ and Cl– from the xylem. „Journal of Experimental Botany”. Vol. 58, Nr 8, s. 2169-2180, 2007.
↑ Irena Siegień. Cyjanogeneza u roślin i jej efektywność w ochronie roślin przed atakiem roślinożerców i patogenów. „Kosmos. Problemy nauk biologicznych”. tom 56 / 2007, nr 1–2 (274–275). s. 155–166.
↑ Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda, Zbigniew Szeląg (red.). Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
↑ Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.