Kongres w Albany

Uczestnicy konferencji w Albany
 Ten artykuł od 2012-03 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.
Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Kongres w Albany, inaczej Konferencja w Albany – spotkanie przedstawicieli siedmiu spośród trzynastu północnoamerykańskich kolonii brytyjskich latem 1754 roku wobec zagrożenia spodziewanym wybuchem konfliktu z Francją. Reprezentanci spotykali się codziennie, od 19 czerwca do 11 lipca w Albany w prowincji Nowy Jork, aby dyskutować o stosunkach z plemionami indiańskimi oraz o wspólnych środkach obronnych przeciw Francuzom. Mieli nadzieję zawrzeć traktaty z tymi plemionami, które przysłały do Albany swoich reprezentantów na rozmowy z dowódcami British Army, lecz Indianie nie przyjęli zwyczajowych podarków i zerwali rokowania. Część z nich – w czasie wojny o kolonie – miała opowiedzieć się po stronie Francuzów.

Negocjacje indiańskie

Do Albany, gdzie stacjonowało dowództwo armii brytyjskiej przygotowującej się do ataku na forty francuskie na pograniczu w dolinie rzeki Ohio, przybyło około czterdziestu przedstawicieli Konfederacji Irokezów. Ich głównym rzecznikiem był wódz Hendrick z plemienia Mohawków. Rokowania – wbrew oczekiwaniom strony brytyjskiej – zakończyły się fiaskiem. Indianie odmówili przyjęcia zwyczajowych podarunków (ich zdaniem zbyt skromnych) i nie zawarli umowy gwarantującej wspólne uderzenie na przeciwnika. Podczas wojny 1754–1763 Irokezi byli podzieleni – podczas gdy Mohawkowie trzymali z Brytyjczykami, plemię Onondagów stanęło po stronie Francji. Wobec zerwania rokowań poczucie zagrożenia mieszkańców kolonii, zwłaszcza terenów graniczących z doliną Ohio, wyraźnie wzrosło.

Plan utworzenia unii

Reprezentujący Pensylwanię Benjamin Franklin przedłożył – znacznie przekraczającą cel zwołania kongresu – propozycję planu zjednoczenia kolonii, która jednakże, po długiej debacie i przyjęciu zmian zaproponowanych przez gubernatora Hutchinsona z Massachusetts, nie została przegłosowana. Plan ten został poddany pod rozwagę jako rekomendacja, lecz został odrzucony zarówno przez króla Jerzego II, jak i legislatury poszczególnych kolonii, ponieważ odbierał im część posiadanych uprawnień.

Unia obejmowałaby kolonie północnoamerykańskie oprócz Nowej Szkocji i Georgii. Plan zakładał powołanie urzędu władzy wykonawczej w postaci jednoosobowego Prezydenta-Generała (ang. President-General), który byłby wyznaczany przez Króla i odpowiadałby za stosunki z Indianami, gotowość wojskową oraz egzekwowanie praw regulujących różnorodne dziedziny handlu i działalności finansowej. Zakładał on też powołanie Wielkiej Rady (ang. Grand Council), wybieranej przez legislatury kolonialne; podział głosów między delegatów z poszczególnych kolonii miał być oparty na wysokości podatków płaconych przez każdą z nich. Mimo że plan ten został odrzucony, niektóre z jego założeń zostały później zapisane w Artykułach konfederacji (ang. Articles of Confederation) oraz konstytucji USA.

Uczestnicy

W Kongresie wzięło udział dwudziestu jeden przedstawicieli kolonii Nowy Jork, Pensylwania, Maryland, Massachusetts, Rhode Island, Connecticut oraz New Hampshire. Funkcję Przewodniczącego pełnił William DeLancey, urzędujący gubernator Nowego Jorku i gubernator-gospodarz Kongresu. Rolę Sekretarza Kongresu (ang. Secretary to the Congress) pełnił Peter Wraxall.

Lista delegatów obejmowała następujące osoby:

Kolejny kongres zwołano w 1765 roku, protestując przeciw ustawie stemplowej. Następnym był I Kongres Kontynentalny w roku 1774.

Bibliografia

  • Alan Axelrod: The American Revolution: What Really Happened. New York: Fall River Press, 2007. ISBN 978-1-4351-4072-1.
  • Walter R. Borneman: The French and Indian War: Deciding the Fate of North America. New York: Harper-Collins Publishers, 2006. ISBN 978-0-06-076185-1.
  • Tony Hayter: The Army and the First British Empire 1714-1783. W: The Oxford Illustrated History of the British Army. David Chandler (red.). Oxford / New York: Oxford University Press, 1994. ISBN 0-19-869178-5.
  • Philip Jenkins: Historia Stanów Zjednoczonych. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2009. ISBN 978-83-233-2830-8.
  • N.A.M. Rodger: The Command of the Ocean: A Naval History of Britain 1649-1815. New York / London: W.W. Norton & Co, 2006. ISBN 978-0-393-32847-9.
  • Martin W. Sandler: Atlantic Ocean: The Illustrated History of the Ocean that Changed the World. New York / London: Sterling, 2008. ISBN 978-1-4027-4724-3.
Encyklopedia internetowa (kongres):