Konrad Bolesław Niedziałkowski

Konrad Bolesław Niedziałkowski
Data urodzenia

1862

Data i miejsce śmierci

19 czerwca 1925
Wilno

Miejsce spoczynku

cmentarz św. Piotra na Antokolu

Zawód, zajęcie

polityk

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski

Konrad Bolesław Niedziałkowski (ur. 1862, zm. 19 czerwca 1925 w Wilnie[1][2]) – polski działacz polityczny i samorządowy.

Życiorys

Ukończył Instytut Gospodarstwa Wiejskiego i Leśnictwa w Puławach[3]. Jako student należał do działającej na ziemiach Królestwa Polskiego Międzynarodowej Socjalno-Rewolucyjnej Partii Proletariat (I Proletariat). Później odszedł od swych młodzieńczych przekonań i stał się powszechnie szanowanym obywatelem Wilna, m.in. był pracownikiem Banku Ziemskiego[4], od 1900 dyrektorem Banku Handlowego, w latach 1907–1908 kierownikiem działu ekonomicznego „Kurjera Litewskiego” – dziennika politycznego, społecznego i literackiego wydawanego w Wilnie. Od 1908 był wiceprezydentem Wilna, a także członkiem Komisji Rewizyjnej Wileńskiego Towarzystwa Rolniczego[5]. Po wkroczeniu wojsk polskich do Wilna w kwietniu 1919 wszedł w skład Komitetu Wykonawczego Odbudowy Uniwersytetu Wilna[6]. Potem w latach 1919–1920 był naczelnikiem Okręgu Wileńskiego Zarządu Cywilnego Ziem Wschodnich, a w latach 1920–1922 członkiem Tymczasowej Komisji Rządzącej Litwy Środkowej[7]. W 1923 był członkiem-założycielem Wileńskiego Oddziału Polskiego Towarzystwa Eugenicznego[8]. Ponadto był Prezesem Wileńskiego Oddziału Spółki Akcyjnej „Polski Lloyd” oraz członkiem Centralnego Zarządu Polskiej Macierzy Szkolnej Ziem Wschodnich[9].

Konrad Bolesław Niedziałkowski był mężem Heleny z Czajczyńskich, córki uczestnika Powstania Styczniowego, zesłanego do Tweru nad Wołgą, ojcem: Wandy Dobaczewskiej (pisarki), Mieczysława[10] (działacza PPS), Jerzego (starosty średzkiego i jarocińskiego)[11], Haliny (1897–1987) poetki, żony Władysława Zawadzkiego – ministra skarbu[12][13] i Jana (1907–1952)[14]. Jego brat Karol Antoni od 1901 był biskupem katolickim w Diecezji Łucko-Żytomierskiej, a także rektorem Akademii Duchownej w Petersburgu.

Zmarł w Wilnie. Został pochowany na cmentarzu św. Piotra na Antokolu[15].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Konrad Bolesław Niedziałkowski [online], geni_family_tree [dostęp 2019-12-04]  (pol.).
  2. ↑ Z żałobnej karty – Ś.p. Konrad Niedziałkowski „Dziennik Wileński” R.IX, nr 138 z 20 czerwca 1925 r., s. 3.
  3. ↑ Historia SGGW w latach 1816–1948. Fakty i ludzie, s. 41
  4. ↑ HalinaH. Turkiewicz HalinaH., „Magazyn Wileński” nr 2, W stronę Wilna i "naszej doli" (o twórczości Wandy Dobaczewskiej) [online], www.magwil.lt, 2008 [dostęp 2020-01-12] .
  5. ↑ HenrykaH. Ilgiewicz HenrykaH., Udział ziemian w wileńskich towarzystwach rolniczych i technicznych na początku XX w., Studia z Historii Społeczno-Gospodarczej, t. VII, 2010 .
  6. ↑ Agnieszka Kania, Okoliczności powstania Wydziału Sztuk Pięknych Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie (1919/1920) Wschodni Rocznik Humanistyczny, t. XII, 2015, s. 164.
  7. ↑ Helena Dobaczewska-Skonieczka – Poetka z rodu Niedziałkowskich [online], akant.org [dostęp 2020-01-12] .
  8. ↑ PrzemysławP. Dąbrowski PrzemysławP., Oddział wileński Polskiego Towarzystwa Eugenicznego (Walki ze Zwyrodnieniem Rasy) w dwudziestoleciu międzywojennym – geneza, działalność i struktura prawna, Wrocław: Studia nad Autorytaryzmem i Totalitaryzmem 39, nr 2, 2017 .
  9. ↑ Nekrologi „Dziennik Wileński” R.IX, nr 139 z 21 czerwca 1925 r.
  10. ↑ Mieczysław Niedziałkowski (1893–1940) | Lewicowo.pl [online], lewicowo.pl [dostęp 2019-12-04] .
  11. ↑ Stanisław Frankowski: Starosta powiatowy Jerzy Niedziałkowski i jego rodzina, „Średzki Kwartalnik Kulturalny” Nr 1 (65), styczeń-marzec 2013.
  12. ↑ Stanisław Cat – Mackiewicz, 12 I 1941. Śp. Mieczysław Niedziałkowski „Wiadomości Polskie” Londyn, nr 2, 12 I 1941.
  13. ↑ Halina Zawadzka (z d. Niedziałkowska), 1897–1987 [online], www.myheritage.pl [dostęp 2020-01-12] .
  14. ↑ Archiwum Korporacyjne – Archiwum i Muzeum Polskich Korporacji Akademickich [online], www.archiwumkorporacyjne.pl [dostęp 2019-12-29] .
  15. ↑ Nekrolog „Dziennik Wileński” R.IX, nr 138 z 20 czerwca 1925 r.
  16. ↑ M.P. z 1921 r. nr 298, poz.353 „w uznaniu zasług, położonych w dziedzinie działalności społecznej i wieloletniej pracy publicznej w trudnych dla Polski warunkach”.
  17. ↑ Order Odrodzenia Polski : trzechlecie pierwszej kapituły : 1921–1924, Prezydjum Rady Ministrów Rzeczypospolitej Polskiej, 1926 [dostęp 2019-12-29] .
  • VIAF: 53150565553706250390
  • PLWABN: 9810574483405606