Koralowce czteropromienne
| Rugosa | |||
| Milne-Edwards & Haime, 1850 | |||
 Grewingkia canadensis (z ordowiku) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | eukarionty | ||
|---|---|---|---|
| Królestwo | zwierzęta | ||
| Typ | parzydełkowce | ||
| Gromada | koralowce | ||
| Podgromada | |||
| Rząd | koralowce czteropromienne | ||
| Synonimy | |||
| |||
| |||
| |||
Koralowce czteropromienne, rugozy (Rugosa) – grupa paleozoicznych koralowców kolonijnych (kolonie masywne lub gałązkowe) albo osobniczych. Osobnicze mają kształt rogu lub cylindryczny. We wczesnym stadium rozwojowym powstają trzy pary septów. Pierwsza para to septum główne. Kolejno tworzą się następne dwie pary. Trzy pary septów dzielą kielich koralowca na sześć komór. Jednak dalsze septa tworzą się tylko w czterech komorach. Dlatego nazywa się je koralowcami czteropromiennymi.
Rugozy znane są od ordowiku do późnego permu. Swój rozkwit osiągnęły w dewonie i wczesnym karbonie. Miały duże znaczenie skałotwórcze, stanowią ważny składnik dewońskich i karbońskich wapieni rafowych. W Polsce znane są między innymi z formacji skalskiej[1].
Rewizję taksonomiczną wszystkich rodzajów koralowców czteropromiennych przeprowadziła Dorothy Hill[2].
Przypisy
- ↑ A.T.A.T. Halamski A.T.A.T. i inni, The pre-Taghanic (Givetian, Middle Devonian) ecosystems of Miłoszów (Holy Cross Mts, Poland)., „Annales Societatis Geologorum Poloniae”, 92 (4), 2022, s. 323–379 .
- ↑ DorothyD. Hill DorothyD., Treatise on Invertebrate Paleontology. Part F, Coelenterata, Supplement 1: Rugosa and Tabulata, t. 1–2, Boulder, Colorado–Lawrence, Kansas: Geological Society of America & University of Kansas Press, 1981 (ang.).
Bibliografia
- A. Chruszcz, H. Jurkiewicz, J. Małecki, Paleontologia ogólna (Kielce 2003)
- D. Hill, Treatise on Invertebrate Paleontology: Rugosa and Tabulata (1981)[1]
Encyklopedia internetowa:
- Britannica: animal/horn-coral
- SNL: Rugosa
- Catalana: 0140306
- ↑ Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu
<ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwie:0BŁĄD PRZYPISÓW
