Korynetes ruficornis

Korynetes ruficornis
(Sturm, 1837)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	chrząszcze
Podrząd	chrząszcze wielożerne
Infrarząd	Cucujiformia
Nadrodzina	przekraski
Rodzina	przekraskowate
Podrodzina	Korynetinae
Rodzaj	natrupek
Gatunek	Korynetes ruficornis
Synonimy
Dermestes violaceus Scopoli, 1763 Corynetes ruficornis Sturm, 183 Korynetes quintus Klug, 1842 Korynetes coeruleus Obenberger, 1916
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Korynetes ruficornis – gatunek chrząszcza z rodziny przekraskowatych i podrodziny Korynetinae.

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1763 roku przez Giovanniego Antonia Scopoliego pod nazwą Dermestes violaceus. Nazwa ta była już jednak wcześniej zajęta i za obowiązujący epitet gatunkowy uznaje się ten nadany w 1837 roku przez Jacoba Sturma w kombinacji Corynetes ruficornis^[1]. Na przestrzeni lat wielu autorów traktowało ten takson jako odmianę natrupka niebieskiego (Korynetes caeruleus)^[2].

Chrząszcz o wypukłym ciele^[3] długości między 3,5 a 7 mm. Niemal cały ubarwiony jest metalicznie niebiesko, zwykle z fioletowym połyskiem. Czułki mają człony od drugiego do ósmego rdzawoczerwone^[4], natomiast ich człon nasadowy i buławka są ciemne lub smolistoczarne^[3][4]. Odnóża mają czarne uda i golenie oraz rdzawoczerwone stopy^[4]. Ciało porośnięte jest czarnym, odstającym owłosieniem^[3]. Włoski są krótsze, a te ustawione ku tyłowi bardziej rozproszone niż u pokrewnego natrupka niebieskiego^[4]. Głowa jest drobno punktowana, zaopatrzona w szerokie głaszczki szczękowe o wyraźnie ściętych wierzchołkach. Oczy złożone są wyraźnie wykrojone, mocniej niż u rodzaju Opetiopalpus. Wspomnianą buławkę czułków budują luźno umieszczone człony jednakowych długości, co, podobnie jak kształt głaszczków szczękowych, odróżnia natrupki od przedstawicieli rodzaju naścierwek (Necrobia). Przedplecze zwęża się u nasady^[3] i ma powierzchnię z rozległym, po bokach silnie zagęszczonym punktowaniem^[4]. Zarys pokryw jest stosunkowo krótki, z równoległymi bokami^[3]. Punktowanie w ich rzędach jest nieco grubsze i słabiej wydłużone niż u natrupka niebieskiego. Genitalia samców wyróżniają się od tych u natrupka niebieskiego znacznie szerszymi paramerami o innym kształcie^[4].

Larwy tego owada są saproksylicznymi drapieżnikami, przechodzącymi rozwój w żerowiskach kołatkowatych, polującymi na ich stadia larwalne i poczwarki. W warunkach naturalnych występuje na różnych drzewach, a warunkach synantropijnych na budowlach^[2].

Owad europejski o niedostatecznie poznanym zasięgu – wskutek nieodróżniania go od natrupka niebieskiego. Na północ sięga do południowej części Półwyspu Fennoskandzkiego^[2], jednak ogólnie w północnośrodkowej części Europy jest znacznie rzadszy od natrupka niebieskiego, podczas gdy dalej na południe zaczyna być od niego częstszy^[4]. W Polsce znany jest z nielicznych stanowisk^[2].

Przypisy