Kosmki jelitowe

Ten artykuł od 2017-03 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Kosmki jelitowe – małe, palcowate wypustki umieszczone na powierzchni błony śluzowej jelita cienkiego ssaków i ptaków, mające na celu zwiększenie powierzchni chłonnej^[1]. Kosmek jelita cienkiego ma od 0,3 do 1,5 mm długości, a na jeden mm² jelita jest ich od 10 do 40, a ich gęstość zmniejsza się w kierunku końca jelita cienkiego. Liczba kosmków wynosi ok. 10 milionów. Zwiększa to powierzchnię jelita cienkiego prawie 23 razy, tak więc powierzchnia chłonna jelita cienkiego osiąga wymiary do 200 m². Tkanka jest unerwiona. Tkanka nabłonkowa kosmka jest tkanką nabłonkową włoskowatą, co dodatkowo zwiększa powierzchnię – pojedyncze włoski nazywamy mikrokosmkami. W każdym kosmku jelitowym znajdują się naczynia krwionośne i limfatyczne. Naczynia limfatyczne transportują kwasy tłuszczowe, a naczynia krwionośne transportują aminokwasy, niewielkie peptydy i węglowodany, które trafiają do wątroby żyłą wrotną. W dwunastnicy są one niższe i mają kształt liściasty lub grzebieniowaty, natomiast w niższych odcinkach jelita cienkiego są cylindryczne lub buławowate.

Pomiędzy kosmkami znajdują się ujścia gruczołów jelitowych^[2].

Przypisy