Kostrzewa Duvala
| Systematyka[1][2] | |
| Domena | eukarionty |
|---|---|
| Królestwo | rośliny |
| Podkrólestwo | |
| Nadgromada | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Nadklasa | okrytonasienne |
| Klasa | Magnoliopsida |
| Nadrząd | liliopodobne (≡ jednoliścienne) |
| Rząd | wiechlinowce |
| Rodzina | wiechlinowate |
| Rodzaj | kostrzewa |
| Gatunek | kostrzewa Duvala |
| Nazwa systematyczna | |
| Festuca duvalii (St.-Yves) Stohr Wiss. Z. Martin-Luther-Univ. Halle-Wittenberg, Math.-Naturwiss. Reihe 4: 732 1955 | |
Kostrzewa Duvala (Festuca duvalii (St.-Yves) Stohr) – gatunek rośliny z rodziny wiechlinowatych. Występuje we Francji, Belgii, Niemczech, Czechach, Słowacji i Polsce[3]. W Polsce jest gatunkiem nieczęstym; rośnie głównie we wschodniej części kraju[4].
Morfologia
- Pokrój
- Silnie owoszczona roślina[5].
- Łodyga
- Gładkie źdźbło o wysokości 20-40 cm[5].
- Liście
- Prawie gładkie, cienkie, o średnicy 0,2-0,8 mm. Sklerenchyma w postaci trzech odrębnych pasm. Pochwy liściowe nagie[5].
- Kwiaty
- Zebrane w 3-6-kwiatowe kłoski o długości 5-8 mm, te z kolei zebrane w gęstą i skupioną wiechę o długości 2-7 cm. Plewka dolna orzęsiona, o długości 4-5,5 mm. Ość plewki dolnej nie dłuższa niż 1/3 długości plewki[5].
- Owoc
- Ziarniak[5].
Biologia i ekologia
Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od maja do czerwca. Rośnie w suchych murawach. Liczba chromosomów 2n = 28[5].
Zagrożenia i ochrona
Roślina umieszczona na polskiej czerwonej liście w kategorii DD (stopień zagrożenia nie może być określony)[6].
Przypisy
- ↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2017-12-06] (ang.).
- ↑ Festuca duvalii na Plants of the World. [dostęp 2017-12-06]. (ang.).
- ↑ Zając A., Zając M.: Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce. Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej, Instytut Botaniki, Uniwersytet Jagielloński, 2001. ISBN 978-83-61191-72-8.
- ↑ a b c d e f Rutkowski Lucjan: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
- ↑ Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.
