Koszaliński Pułk Obrony Terytorialnej
| Historia | |
| Państwo |
|
|---|---|
| Sformowanie | 1963 |
| Rozformowanie | 1984 |
| Nazwa wyróżniająca | Koszaliński |
| Patron | por. Henryk Droździarz[1] |
| Organizacja | |
| Numer | JW 2703 |
| Dyslokacja | Garnizon Koszalin |
| Rodzaj wojsk | Wojska obrony terytorialnej |
| Podległość | |
Koszaliński Pułk Obrony Terytorialnej por. Henryka Droździarza – oddział obrony terytorialnej ludowego Wojska Polskiego.
Koszaliński Pułk Obrony Terytorialnej został sformowany na podstawie rozkazu Ministra Obrony Narodowej Nr 010/OTK z dnia 6 maja 1963 roku i zarządzenia Szefa Sztabu Generalnego WP Nr 069/Org. z dnia 6 maja 1963 roku.
Jednostka została zorganizowana, w terminie do 30 maja 1963 roku, poza normami wojska, w garnizonie Koszalin, według etatu pułku OT kategorii „C”[2].
Pod koniec 1973 roku pułk został przeformowany[3], a w 1984 roku rozformowany[4].
Struktura organizacyjna pułku
- dowództwo i sztab[5]
- 4–6 kompanii piechoty a. 3 plutony piechoty i pluton ckm
- kompania specjalna a. pluton saperów, pluton łączności i pluton chemiczny
- pluton zaopatrzenia
Przypisy
- ↑ Leszkowicz 2022 ↓, s. 750.
- ↑ Kajetanowicz 2008 ↓, s. 206.
- ↑ Kajetanowicz 2008 ↓, s. 209.
- ↑ Kajetanowicz 2008 ↓, s. 212.
- ↑ Banaszek 2013 ↓, s. 215.
Bibliografia
- Tadeusz Banaszek. Obrona Terytorialna Kraju w województwie kieleckim (1963–1975). Organizacja i działalność. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 2, 2013. Warszawa: Wydawnictwo Czasopisma Wojskowe. ISSN 0043-7182.
- Jerzy Kajetanowicz. Wojska Lądowe Obrony Terytorialnej Kraju w systemie bezpieczeństwa wewnętrznego Polski w latach 1959-1989. „Zeszyty Naukowe Akademii Obrony Narodowej”. 4, 2008. Warszawa: Wydawnictwo Czasopisma Wojskowe. ISSN 0867-2245.
- Tomasz Leszkowicz: Spadkobiercy Mieszka, Kościuszki i Świerczewskiego. Ludowe Wojsko Polskie jako instytucja polityki pamięci historycznej. Warszawa: Wydawnictwo Instytut Pamięci Narodowej, 2022. ISBN 978-83-8229-588-7.
