Koszt długu

Koszt długu (ang. cost of debt), zwany też kosztem kapitału obcego (np. kredytu lub obligacji) – w ujęciu strumieniowym są to odsetki. Koszt kapitału obcego wyraża oczekiwaną stopę zwrotu w podokresie (zwykle roku) przez wierzycieli, skorygowaną o wartość tarczy podatkowej z tytułu wykorzystania kapitału obcego^[1]. Koszt kapitału obcego jest kluczową (obok kosztu kapitału własnego) częścią składową średniego ważonego kosztu kapitału (WACC) wykorzystywanego jako współczynnik dyskontujący przy wycenie przedsiębiorstw^[2]. Możemy wyrazić również koszt długu w ujęciu procentowym, który jest żądaną przez wierzycieli stopą zwrotu z tytułu ponoszenia przez wierzyciela ryzyka kredytowego (ang. default risk), tj. ryzyka związanego z terminowym otrzymywaniem odsetek i rat kapitałowych. W tym przypadku jest to koszt długu przed opodatkowaniem (koszt brutto kapitału obcego) – ${\displaystyle k_{d}.}$ Koszt długu po opodatkowaniu (ekonomiczny koszt długu, koszt netto kapitału obcego) – ${\displaystyle k_{d}}$ekon – jest to koszt długu uwzględniający korzyści wynikające z tzw. tarczy podatkowej odsetkowej (T) i można go przedstawić za pomocą następującej formuły:

${\displaystyle k_{d}=i(1-T)}$

gdzie:

${\displaystyle k_{d}}$ – koszt długu (koszt kapitału obcego)

${\displaystyle i}$ – wartość odsetek

${\displaystyle T}$ – stawka podatku dochodowego

Odsetki od kapitału obcego stanowią w przedsiębiorstwie koszt finansowy powodujący zmniejszenie podstawy opodatkowania, a zatem zmniejszają podatek dochodowy i w konsekwencji koszt netto kapitału obcego (jest to tzw. osłona podatkowa lub tarcza podatkowa).

Przypisy

Bibliografia

• Romana Ciastoń: Koszt kapitału w przedsiębiorstwie. www.wsz-pou.edu.pl. [dostęp 2015-12-07].