Kot norweski leśny
Pięcioletni kot norweski leśny | |||
Kod EMS | NFO | ||
---|---|---|---|
Kategoria | II | ||
Pochodzenie | Skandynawia | ||
Nazwa angielska | Norwegian Forest Cat | ||
Inne nazwy | Skaukatt, Norsk Skogkatt, Wegie | ||
Masa | kocury 6-9 kg, kotki 5-6 kg | ||
Standardy rasy (według organizacji felinologicznych) | |||
CFA | standard | ||
FIFe | standard | ||
TICA | standard | ||
AACE | standard | ||
ACFA | standard | ||
ACF | standard | ||
CCA | standard | ||
Punktacja za standard rasy (według FIFe) | |||
Głowa | 20 | ||
Uszy | 10 | ||
Oczy | 5 | ||
Korpus | 25 | ||
Ogon | 10 | ||
Futro jakość | 25 | ||
Kondycja | 5 | ||
Uznane odmiany barwne | |||
Kod EMS | NFO | ||
|
Kot norweski leśny (norw. Norsk skogkatt) – naturalna rasa kota przystosowana do życia w chłodnym klimacie.
Pochodzenie
Pochodzenie rasy na terenach Skandynawii nie jest dokładnie określone. Jedna z teorii mówi, że przodkowie tych kotów zostali przywiezieni przez krzyżowców; inna, że przez wikingów z Wysp Brytyjskich. W latach 70. XX wieku rasa otrzymała wzorzec i została uznana przez FIFe.
Wygląd
Kot norweski leśny to kot duży, mocnej budowy, zaliczany do kotów półdługowłosych. Jego tylne łapy są dłuższe od przednich, co pozwala na dużą zwinność i ułatwia skoki. Posiada dwa rodzaje sierści - dłuższy wierzchni włos ościsty i krótszy, puszysty podszerstek. Okrywa taka prawie uniemożliwia przemoczenie futra. Charakterystyczną cechą kotów norweskich jest kryza wokół szyi i "portki" na tylnych nogach. Dopełnieniem "dzikiego" wyglądu są "tufki" na szczycie uszu (jak u rysia) - same uszy są przysłonięte sierścią. Głowa ma kształt trójkąta równobocznego z prostym profilem. Dorosłe kocury osiągają 6-9 kg, kotki około 5-6 kg.
Barwy futra
Kot norweski leśny występuje w prawie wszystkich znanych odmianach kolorystycznych. Nie występują w kolorach z oznaczeniami charakterystycznymi dla syjamów, chocolate i lila. Kolor oczu zgodny z barwą futra. Futro kota norweskiego prawie wcale się nie mechaci. Wystarczy szczotkować je raz na tydzień, tylko w okresie linienia częściej.
Pożywienie
Najlepsza jest dla niego dieta mięsna urozmaicona od czasu do czasu rybą.
Charakter
Kot norweski jest bardzo inteligentny. Przywiązuje się do właściciela i jego domu. Może żyć z innymi zwierzętami domowymi. Jednak długie lata spędzone na wolności nauczyły go nieufności wobec obcych. Młody lubi się bawić pod warunkiem, że nikt go do niczego nie zmusza. Podobnie jest z pieszczotami, które nie powinny trwać zbyt długo. Kot ten ma zachowane silne instynkty łowcze, jest świetnym łowcą i często poluje.