Krążowniki lekkie typu Omaha

Ten artykuł od 2012-03 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Krążowniki typu Omaha

USS „Richmond” w 1923 roku
Kraj budowy	Stany Zjednoczone
Użytkownicy	US Navy  MW ZSRR
Wejście do służby	USS „Omaha” – 24 lutego 1923
Planowane okręty	10
Zbudowane okręty	10
Okręty w służbie	0
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	7050 t
Długość	169,3 m
Szerokość	16,9 m
Zanurzenie	4,1 m
Napęd	4 śruby, 90 000 koni parowych
Prędkość	35 węzłów
Załoga	458
Uzbrojenie	1923 – 12 × 152 mm (2 x II, 8 x I) 1928 – 10 × 152 mm (2 x II, 6 x I) 4 × 76 mm 6 wyrzutni torpedowych 533 mm (2 x III)
Multimedia w Wikimedia Commons

Krążowniki typu Omaha – krążowniki lekkie floty amerykańskiej podczas II wojny światowej. Weszły do służby w latach 1923–1925. Zbudowano razem 10 okrętów typu. Wszystkie przetrwały wojnę i zostały wycofane ze służby tuż po jej zakończeniu. W latach 1944–1949 jeden okręt (USS „Milwaukee”) został wypożyczony ZSRR, gdzie służył pod nazwą „Murmańsk”.

Zaprojektowane podczas I wojny światowej do roli krążowników rozpoznawczych, miały wysoką prędkość (35 węzłów) by móc współpracować z niszczycielami. Marynarka wymagała od okrętów dużej siły ognia do przodu i do tyłu, co doprowadziło do dosyć nietypowego rozmieszczenia 12 dział 152 mm artylerii głównej. Cztery działa umieszczono w podwójnych wieżach na dziobie i rufie, a pozostałe osiem dział w kazamatach, po cztery na dziobie i rufie. Dzięki temu sześć dział mogło prowadzić ogień do przodu, a pozostałe sześć do tyłu. W praktyce jednak niższe kazamaty na niespokojnym morzu były zalewane wodą i nie można było prowadzić z nich ognia. W latach 1928–1929 zredukowano liczbę dział 152 mm do 10, usuwając dwie kazamaty.

W momencie wybuchu wojny okręty były już przestarzałe. Marynarka amerykańska unikała używania ich w pierwszej linii. Okręty otrzymały pewne modyfikacje podczas wojny, lecz we wrześniu 1944 roku wstrzymano dalsze ulepszenia, uważając okręty za zbyt stare. W ramach tych zmian dodawano stopniowo uzbrojenie przeciwlotnicze. Docelowo uzbrojenie miało składać się z 10 dział 152 mm, 6 dział 76 mm, 6 działek 40 mm i 12 działek 20 mm. W praktyce plan ten nie został wykonany i pod koniec wojny wiele okrętów typu miało swój własny, unikatowy układ uzbrojenia (na USS „Detroit” zredukowano nawet liczbę dział 152 mm do 8).

Linki zewnętrzne

• Dane z www.hazegray.org

Dalsza literatura

• Wojciech Holicki: Staromodna dziesiątka. Krążowniki lekkie typu Omaha, "Morze, Statki i Okręty" nr 7-8/2009, s. 46.
• Zvonimir Freivogel: Amerykańskie krążowniki lekkie typu Omaha, "Okręty Wojenne" nr 4/1999(32), s. 18.