Krzysztof Jasiński
 | Ten artykuł dotyczy aktora i reżysera teatralnego. Zobacz też: Krzysztof Jasiński – polski futsalista. |
 Krzysztof Jasiński (2018) | |||
| Data i miejsce urodzenia | 21 lipca 1943 | ||
|---|---|---|---|
| Zawód | reżyser teatralny, aktor, dyrektor teatru | ||
| Współmałżonek | Beata Rybotycka | ||
| Lata aktywności | od 1966 | ||
| Odznaczenia | |||
    | |||
| |||
| |||
Krzysztof Roman Jasiński[1] (ur. 21 lipca 1943 w Borzechowie[2]) – polski reżyser teatralny i telewizyjny, a także aktor. Założyciel i od 1966 dyrektor artystyczny Krakowskiego Teatru Scena STU.
Życiorys
Młodość i wykształcenie
W dokumentach jako jego miejsce urodzenia wpisany został Borzechów. Krzysztof Jasiński w wywiadzie wskazał, że w miejscowości tej został ochrzczony, natomiast urodził się w szpitalu w Lublinie[3]. Wychowywał się m.in. w Śmiglu w Wielkopolsce[3]. Po śmierci ojca, mając 12 lat, zamieszkał w internacie[4].
Jako nastolatek był karany za włamanie do zbrojowni liceum i kradzież amunicji oraz za znieważenie popiersia Włodzimierza Lenina[4]. Dziewięć miesięcy spędził w zakładzie poprawczym, powtarzał klasę, był wyrzucany ze szkół. Kiedy uczęszczał do gimnazjum, chciał wstąpić do seminarium duchownego[4]. W 1962 ukończył XXIII Liceum Ogólnokształcące w Łodzi[5]. Później wyjechał do Poznania, gdzie ukończył studium nauczycielskie[6]. Leczył gruźlicę w zakopiańskim sanatorium rehabilitacyjnym, gdzie założył kabaret[4]. W 1968 został absolwentem wydziału aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie.
Kariera
W 1966 założył Teatr STU, który zaczął się pojawiać na największych festiwalach w Polsce i poza jej granicami. Był współtwórcą spektakli określanych jako manifesty pokolenia: Spadanie, Sennik polski, Exodus. W 1975 teatr ten przekształcił się w scenę zawodową. Był dyrektorem krakowskiego ośrodka TVP i dyrektorem programowym Canal+ w Polsce[7].
Znany z realizacji widowisk plenerowych. Reżyserował m.in. Harfę Papuszy na krakowskich Błoniach, Halkę w krakowskim parku Skałki Twardowskiego i Giocondę nad brzegiem Odry we Wrocławiu. Był reżyserem oper Giuseppe Verdiego (Makbeta i Rigoletta w Teatrze Wielkim w Poznaniu), a także musicalu Chicago w Teatrze Komedia w Warszawie. Reżyser widowisk telewizyjnych – twórca m.in. benefisów w Krakowskim Teatrze Scena STU. W 2013 wyreżyserował Zemstę Aleksandra Fredry w Teatrze Polskim w Warszawie. Zagrał w kilku filmach i serialach.
Życie prywatne
Wkrótce po studiach[6] ożenił się z Krystyną Gonet, absolwentką socjologii na UJ, która była związana z Teatrem STU jako autorka scenariuszy i scenografii[8]; z tego związku ma córkę Magdalenę[6]. Przez siedem lat był partnerem piosenkarki Maryli Rodowicz, z którą ma dwoje dzieci – Jana i Katarzynę. Zawarł związek małżeński z Beatą Rybotycką, z którą ma córkę Zofię[6].
Filmografia
- 1970: Prom jako radiotelegrafista
- 1976: Zaklęty dwór jako Damazy Czorgut
- 1981: W obronie własnej jako Krzysztof
- 1982: Wilczyca jako Kacper Wosiński, mąż Maryny
- 1988: Powrót do Polski jako Ignacy Jan Paderewski
- 1989: Kanclerz jako Samuel Zborowski
- 1989: Żelazną ręką jako Samuel Zborowski
- 1990: Kapitan Conrad jako Apollo Korzeniowski Nałęcz
- 1994: Legenda Tatr jako harnaś Nowobilski
- 2000: Klasa na obcasach jako ojciec Kobry
- 2001: Więzy krwi jako Józef Bronowicz
- 2008: BrzydUla jako Krzysztof Dobrzański
- 2017: Miasto skarbów jako Stanisław Kamiński
- 2021: Wieleżyński. Alchemik ze Lwowa jako spadkobierca Lindenbauma
- 2022: Mój agent jako Gustaw Krantz
Odznaczenia i wyróżnienia
- 2016: Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski[9][1]
- 2000: Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski[10]
- 1977: Złoty Krzyż Zasługi
- 2005: Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
- 1973: Nagroda Miasta Krakowa[11]
- 2002: tytuł honorowego obywatela Śmigla[12]
Przypisy
- ↑ a b Order Odrodzenia Polski dla założyciela Teatru STU [online], prezydent.pl, 19 lutego 2016 [dostęp 2021-04-10] .
- ↑ Krzysztof Jasiński w bazie filmpolski.pl [dostęp 2021-04-10].
- ↑ a b Janusz R.J.R. Kowalczyk Janusz R.J.R., Z kontynentu na kontynent – rozmowa z Krzysztofem Jasińskim [online], culture.pl, 18 lutego 2016 [dostęp 2021-04-10] .
- ↑ a b c d To jest miłość!, „Pani Domu”, 4 kwietnia 2019 [dostęp 2021-12-27] .
- ↑ ArkadiuszA. Gawełek ArkadiuszA., Historia: Wiek młodzieńczy i dojrzały: 1961–1991, lo23lodz.pl, 17 października 2007 [zarchiwizowane 2016-04-10] .
- ↑ a b c d Krzysztof Jasiński: Nie myśli o emeryturze [online], interia.pl, 23 września 2013 [dostęp 2021-12-27] .
- ↑ Krzysztof Jasiński, scenastu.pl [zarchiwizowane 2019-03-07] .
- ↑ Krystyna Gonet (1942–2009) [online], Find a Grave [dostęp 2021-12-27] (ang.).
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 17 lutego 2016 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2016 r. poz. 340).
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 6 kwietnia 2000 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2000 r. nr 17, poz. 369).
- ↑ „Dziennik Polski”, Nr 109, 9 maja 1973, s. 1 .
- ↑ Siedmiu wspaniałych [online], naszemiasto.pl, 28 maja 2002 [dostęp 2023-05-06] .
Bibliografia
- Krzysztof Jasiński w bazie filmpolski.pl [dostęp 2022-12-25].
- Krzysztof Jasiński, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (autorzy). [dostęp 2021-04-10] .
- Eksperymentator o studenckim rodowodzie, teatry.art.pl, 21 lutego 2006 [zarchiwizowane 2008-03-13] .
Linki zewnętrzne
- Krzysztof Jasiński w bazie IMDb (ang.) [dostęp 2021-04-10].
- Krzysztof Jasiński w bazie Filmweb [dostęp 2021-04-10].
- Krzysztof Jasiński na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka” [dostęp 2021-04-10].
Kontrola autorytatywna (osoba):
Encyklopedia internetowa:
- PWN: 3917149
- ETP: 2569
Identyfikatory zewnętrzne:
- FilmPolski.pl: 113048
