Krzysztof Turkowski

Krzysztof Turkowski (po prawej) z A. Żychlińską i S. Huskowskim

Krzysztof Romuald Turkowski (ur. 17 maja 1954 we Wrocławiu) – historyk, wydawca, polityk samorządowy, menadżer mediów.

Życiorys

Absolwent historii Uniwersytetu Wrocławskiego (1977), od 1977 do 1981 pracował jako bibliotekarz w Ossolineum. W latach 70. współpracownik KOR, SKS we Wrocławiu i NOWej, w sierpniu 1980 współorganizator strajków we Wrocławiu, wiceprzewodniczący Komitetu Założycielskiego NSZZ „Solidarność” Dolny Śląsk, a następnie rzecznik Zarządu Regionu NSZZ „Solidarność” Dolny Śląsk. Delegat na I zjazd „Solidarności” w Gdańsku (1981). Po wprowadzeniu stanu wojennego do 1983 ukrywał się i działał w podziemiu jako członek RKS. Jeden z redaktorów Z Dnia na Dzień, publikował również w Biuletynie Dolnośląskim. Organizator sieci chrześcijańskich uniwersytetów przy Duszpasterstwie Ludzi Pracy oraz grup duszpasterstwa akademickiego. Wykładowca Tygodni Kultury Chrześcijańskiej. W latach 1989–1990 członek Wojewódzkiego Komitetu Obywatelskiego „Solidarności” we Wrocławiu.

Od 1990 radny miejski i sejmiku wojewódzkiego. 1990–1994 wiceprezydent Wrocławia. W latach 1995–1998 prezes PAlFILM, od 1997 doradca prezesa TV Polsat, członek Rady Nadzorczej RSTV, od 2003 prezes spółki Antena l, 2004-06 członek zarządu TV Puls. Od 2006 przewodniczący Rady Nadzorczej PAP. Przewodniczący Rady Nadzorczej TV Lubin. Laureat prezesa Polskiego Radia za działalność redakcyjną. Laureat nagrody prezydenta Wrocławia w 2007 roku.

Autor licznych publikacji w prasie solidarnościowej, podziemnej i emigracyjnej, cyklu rozmów z liderami emigracji londyńskiej, twórca audycji historycznych i politycznych w Radiu Wolna Europa, PR i w Radiu Kolor. Członek Prezydium Dolnośląskiej Federacji Kultury, przewodniczący Stowarzyszenia na Rzecz Rozwoju Wrocławia, wiceprzewodniczący Stowarzyszenia Nadawców Radiowych i Telewizyjnych i Stowarzyszenia Autorów Radiowych i Telewizyjnych.

W październiku 2011 roku powołany do Rady Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej[1].

22 marca 1989 Został odznaczony przez prezydenta RP na uchodźstwie Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[2][3], w 2007 został odznaczony Krzyżem Oficerskim tego Orderu[4]. W 2022 otrzymał Krzyż Wolności i Solidarności[5] oraz Złotą Odznakę Honorową Wrocławia[6].

Przypisy

  1. ↑ Rada Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej. mkidn.gov.pl, 2011-10-14. [dostęp 2011-10-15].
  2. ↑ Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 53, nr 4 z 29 czerwca 1989. 
  3. ↑ Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 100, nr 6 z 15 grudnia 1989. 
  4. ↑ M.P. z 2008 r. nr 33, poz. 293
  5. ↑ M.P. z 2022 r. poz. 1148
  6. ↑ Odznaka Honorowa Wrocławia - Wrocław z wdzięcznością "Wratislavia Grato Animo" [online], bip.um.wroc.pl [dostęp 2022-12-16] .

Bibliografia

Linki zewnętrzne

  • Archiwum KOR i KSS KOR
  • Zasłużeni dla Wrocławia
Kontrola autorytatywna (osoba):