Księgi proroków – poemat metafizyczno-egzystencjalny Antoniego Langego z 1895.
Utwór składa się z sześciu kolejnych pieśni:
Jedność, czyli Księga Mojżesza,
Wielość, czyli Księga Brahmy,
Walka, czyli Księga Zaratustry,
Miłość, czyli Księga Jezusa,
Konieczność, czyli Księga Mahometa,
Wyzwolenie, czyli Księga Buddy.
Treść
Poemat podejmuje próbę odpowiedzi na główne problemy i sens ludzkiej egzystencji w odniesieniu do religii takich jak: judaizm, zaratustranizm, braminizm, buddyzm, islam czy chrześcijaństwo. Odznacza się przy tym erudycją, bogactwem języka (terminologia rodem z pism sanskrytu, egzotyczne sformułowania) i sprawnym warsztatem autora; Lange w każdym poemacie adekwatnie do treści zmienia styl oraz sposób obrazowania.
Forma
Utwory są napisane w formie sestyny lirycznej[1], układu stroficznego znanego w Polsce od XVII wieku[2]. Wersy są jedenastozgłoskowe[3]. Każdy z utworów składa się z siedmiu strof, sześciu sześciowersowych i jednej trójwersowej. We wszystkich zwrotkach sześciowersowych tych samych sześć słów powtarza się na końcu wersów, a w strofie trójwersowej występują one w średniówce i klauzuli.
Zobacz w Wikiźródłach Jedność czyli księga Mojżesza
Zobacz w Wikiźródłach Wielość czyli księga Brahmy
Zobacz w Wikiźródłach Walka czyli księga Zoroastra
Zobacz w Wikiźródłach Miłość czyli księga Jezusa
Zobacz w Wikiźródłach Konieczność czyli księga Mahometa
Zobacz w Wikiźródłach Wyzwolenie czyli księga Buddy
Przypisy
↑Wiktor Jarosław Darasz: Mały przewodnik po wierszu polskim. Kraków: Towarzystwo Milośników Języka Polskiego, 2003, s. 34-35. ISBN 83-900829-6-9.
↑Lucylla Pszczołowska: Wiersz polski. Zarys historyczny. Wrocław: Fundacja na Rzecz Nauki Polskiej, 1997, s. 83-7120-606-2. ISBN 83-85220-79-8.
↑Kazimierz Wóycicki: Forma dźwiękowa prozy polskiej i wiersza polskiego. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1960, s. 95-96.
↑ abJacek Baluch, Piotr Gierowski: Czesko-polski słownik terminów literackich. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2016, s. 347. ISBN 978-83-233-4066-9.