Le’a Rabin

Le’a Rabin

‏לאה רבין‎

Le’a Rabin (1999)
Data i miejsce urodzenia	8 kwietnia 1928 Królewiec
Data i miejsce śmierci	12 listopada 2000 Petach Tikwa
Multimedia w Wikimedia Commons

Le’a Rabin (hebr.: לאה רבין, ang.: Leah Rabin, ur. jako Leah Schlossberg 8 kwietnia 1928 w Królewcu, zm. 12 listopada 2000 w Petach Tikwie) – izraelska działaczka pokojowa, żona premiera Icchaka Rabina, w młodości bojowniczka Palmachu.

Życiorys

Urodziła się 8 kwietnia 1928 w Królewcu w ówczesnych Prusach Wschodnich jako Leah Schlossberg^[1].

W 1933 po dojściu Hitlera do władzy w Niemczech jej rodzina wyemigrowała do Palestyny, stanowiącej wówczas brytyjski mandat^[2]. Wychowywała się w Tel Awiwie^[1]. W 1940 ledwie uniknęła śmierci podczas bombardowania miasta przez włoskie lotnictwo, zginęło wówczas ponad 100 osób^[2]. Jako nastolatka rozpoczęła służbę w Palmachu – jednostkach bojowych organizacji paramilitarnej Hagana, gdzie poznała swojego przyszłego męża^[1], starszego od niej o 6 lat – Icchaka^[3]. Pobrali się podczas wojny o niepodległość Izraela^[1]. Pracowała jako redaktorka gazety wydawanej przez Palmach^[2].

Mieli dwoje dzieci – Dalję (ur. 1950)^[4] i Juwala^[2][5].

Byli uznawani za dobre małżeństwo^[6]. Le’a wspierała męża podczas całej jego kariery politycznej^[1], jednak była również przyczyną jego kłopotów. Pod koniec jego pierwszej kadencji jako szefa rządu, przed wyborami w 1977, wyszło na jaw, że Le’a posiadała konto bankowe w Stanach Zjednoczonych, co było zakazane przez izraelskie prawo. W konsekwencji Icchak Rabin zrezygnował ze stanowiska premiera (powrócił na nie w 1992) oraz przewodniczącego Partii Pracy. Jego następcą na tym stanowisku, jednocześnie kandydatem na premiera Koalicji Pracy, został Szimon Peres, majowe wybory lewica przegrała i po raz pierwszy w historii Izraela władzę objęła prawica z Likudem na czele^[5][6].

Po śmierci Icchaka Rabina w zamachu w 1995 przekonała Szimona Peresa, a także kolejnych premierów, aby zapewnili jej biuro, sekretarkę i inne benefity dostępne normalnie dla byłych premierów. Środków tych użyła do kontynuowania dzieła męża, prowadząc międzynarodową kampanię na rzecz pokoju izraelsko-palestyńskiego. W pewnym momencie pojawiły się informacje, że jest przymierzana do stanowiska ambasadora Izraela przy Organizacji Narodów Zjednoczonych^[2].

Chorowała na czerniaka, o którym dowiedziała się w 1999. Na początku listopada 2000 przeszła zawał serca. Zmarła 12 listopada w Centrum Medycznym Rabina w Petach Tikwie^[a][6][7].

Została pochowana koło męża na cmentarzu na Wzgórzu Herzla w Jerozolimie^[2][8].

Uwagi

Przypisy