Lechosław Jocz

Lechosław Jocz (ur. 7 października 1983^[1]) – polski językoznawca, dialektolog, badacz etnolektu kaszubskiego i języków łużyckich. Jest specjalistą z zakresu fonetyki i fonologii kaszubskiej^[2]. Zajmuje się także innymi słowiańskimi językami mniejszościowymi oraz dialektologią słowiańską^[3].

Życiorys

Jego praca doktorska Wokalowy system hornjoserbskeje rěče přitomnosće została opublikowana w Szczecinie w 2011 roku^[4]. Po uzyskaniu doktoratu na Uniwersytecie Lipskim pracował naukowo jako stypendysta w Budziszynie, a następnie w Lipsku^[4]. Brał udział w kilkunastu konferencjach narodowych i międzynarodowych^[1]. Od 2015 roku piastuje stanowisko profesora nadzwyczajnego w Zakładzie Języka Polskiego na Wydziale Humanistycznym Akademii im. Jakuba z Paradyża w Gorzowie Wielkopolskim^[5][6].

W swoim dorobku ma kilkanaście artykułów naukowych poświęconych łużycczyźnie^[4]. Był także redaktorem trzech roczników sorabistycznego czasopisma „Sor@pis”^[4] oraz członkiem rady redakcyjnej rocznika „Slavia Occidentalis”^[1]. Należy do Instytutu Kaszubskiego oraz Komisji Fonetyki i Fonologii przy Międzynarodowym Komitecie Slawistów^[1][7].

Jest autorem krytycznej recenzji Gramaticzi kaszëbsczégò jãzëka autorstwa Hanny Makurat^[2]. Jocz zarzucał autorce m.in. nadmierną preskryptywność i niezgodność opisu gramatycznego z realiami języka kaszubskiego^[8].

W 2016 roku za swoje prace poświęcone kaszubszczyźnie (System samogłoskowy współczesnych gwar centralnokaszubskich oraz System spółgłoskowy współczesnych gwar centralnokaszubskich) otrzymał Nagrodę im. Gerarda Labudy^[9][10].

Wybrana twórczość

Opracowano na podstawie źródła^[11]:

• Sandhi w językach łużyckich (współautorstwo, 2013)
• Akcent wyrazowy we współczesnej kaszubszczyźnie centralnej (2015)
• System samogłoskowy gwary luzińskiej (2016)
• Miejsce gwary luzińskiej wśród gwar kaszubskich w świetle faktów fonetycznych i fonologicznych (2016)
• VOT i dźwięczność spółgłosek zwartych w Dąbrówce Wielkopolskiej (2016)

Przypisy