Len trwały : Morfologia, Biologia i ekologia, Zmienność, Zastosowanie Wikipedia, wolna encyklopedia

Len trwały

Systematyka^[1]^[2]

Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

Nadgromada

Gromada

Podgromada

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

malpigiowce

Rodzina

lnowate

Rodzaj

len

Gatunek

len trwały

Nazwa systematyczna

Linum perenne L.
Sp. pl. 1:277. 1753^[3]

Multimedia w Wikimedia Commons

Len trwały (Linum perenne L.) – gatunek byliny należący do rodziny lnowatych. Występuje głównie w południowo-wschodniej i środkowej Europie, na zachodzie od Wysp Brytyjskich. W Polsce zdziczały, miejscami zadomowiony. Występuje głównie na niżu. Status gatunku w polskiej florze: kenofit, efemerofit.

Morfologia

Pokrój: Tworzy gęste kępy 60-100 cm wysokości. Cała roślina naga.
Łodyga: Wzniesiona, cienka, górą rozgałęziająca się, naga.
Liście: Lancetowate, zaostrzone, na brzegu szorstkie, z 1-3 nerwami, dość często niesymetryczne. Ulistnienie skrętoległe.
Kwiaty: Błękitne, w luźnych, rozpierzchłych (zwykle w różne strony) kwiatostanach, posiadające pięć delikatnych płatków, opadających szybko po przekwitnięciu. Wewnętrzne działki tępe. Płatki o długości 15-20 mm. Szypułki kwiatowe wzniesione, dłuższe od działek. Znamię słupka główkowate. Kwitnie od czerwca do lipca.
Owoc: Torebka o długości 6-7 mm na prosto wzniesionej lub słabo odgiętej szypułce. Brunatnego koloru i wąsko obłonione nasiona o długości ok. 4,5 mm.
Gatunek podobny: Len austriacki L. austriacum ma kwiatostan zwykle jednostronny, szypułki z owocami odgięte w dół, torebki mniejsze (do 5 mm długości), płatki korony mniejsze (10–15 mm długości), wszystkie działki podobne do siebie^[4].

Biologia i ekologia

Hemikryptofit. Rośnie na suchych zboczach, w murawach ciepłolubnych, widnych borach sosnowych, na glebach kamienistych.

Zmienność

Wyróżnia się następujące podgatunki^[3]:

Linum perenne subsp. perenne – podgatunek nominatywny
Linum perenne subsp. alpinum
Linum perenne subsp. anglicum
Linum perenne subsp. extraaxillare (syn. Linum extraaxillare Kit.) – len karpacki

Zastosowanie

Roślina ozdobna. Czasem uprawiany w ogródkach ze względu na swoje ładne kwiaty.

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-05-22] (ang.).
↑ ^a ^b Taxon: Linum perenne L.. USDA, ARS, National Genetic Resources Program. Germplasm Resources Information Network - (GRIN). [dostęp 2010-05-22]. (ang.).
↑ LucjanL. Rutkowski LucjanL., Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, s. 288, ISBN 978-83-01-12218-8 .

Bibliografia

Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.

Identyfikatory zewnętrzne (takson):