Liczba Nordheima

Liczba Nordheima – liczba wyrażająca wartość spinów jąder nieparzysto-nieparzystych. Liczba Nordheima wyraża się wzorem:

${\displaystyle N=j_{p}-l_{p}+j_{n}-l_{n},}$

gdzie:

${\displaystyle j_{p},j_{n}}$ – całkowity moment pędu nieparzystego protonu i neutronu,

${\displaystyle l_{p},l_{n}}$ – orbitalny moment pędu nieparzystego protonu i neutronu.

Z liczbą Nordheima (od nazwiska Lothara Nordheima, który przedstawił je w 1950^[1]) związane są empiryczne reguły wyrażające tendencję do równoległego ustawiania się momentów pędu protonu i neutronu. Silna reguła Nordehaima spełniona jest, gdy N jest liczbą parzystą. Wtedy wartości spinów jąder nieparzysto-nieparzystych, I, wynosi:

${\displaystyle I=|j_{n}-j_{p}|,}$

Słaba reguła Nordehaima spełniona jest, gdy N jest liczbą nieparzystą:

${\displaystyle |j_{n}-j_{p}|\leqslant I\leqslant j_{n}+j_{p},}$

Dla jąder lekkich, do Z = 50, reguły sprawdzają się dla 43 z 71 jąder^[2].

Przypisy

Bibliografia

• Encyklopedia techniki: energia jądrowa. red. Jan Zienkowicz. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1970, s. 285. (pol.).