Lozańska szkoła w ekonomii

Lozańska szkoła w ekonomii – nurt myśli w ekonomii neoklasycznej, zwany także szkołą równowagi ogólnej lub szkołą matematyczną[1], powstała w latach 70. XIX wieku na gruncie prac Leona Walrasa i Vilfredo Pareto. Nazwę zawdzięcza Uniwersytetowi w Lozannie[2], gdzie obaj byli profesorami[3].

Głównym cechą ekonomistów lozańskich był ich wkład w teoretyczne podstawy równowagi ogólnej.

Wybitnym ekonomistą szkoły lozańskiej był także Polak – Leon Winiarski, uczeń prof. Pareto, a potem profesor na Uniwersytecie Genewskim[4].

Przypisy

  1. ↑ lozańska szkoła w ekonomii, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2016-12-25] .
  2. ↑ Encyklopedia PWN podaje nie Uniwersytet w Lozannie (UNIL), lecz Politechnikę Federalną w Lozannie (EPFL).
  3. ↑ PierreP. Garrouste PierreP., StavrosS. Ioannides StavrosS., European Association for Evolutionary PoliticalE.A.E.P. Economy European Association for Evolutionary PoliticalE.A.E.P. (red.), Evolution and path dependence in economic ideas: past and present, Cheltenham, UK; Northampton, MA, USA: Edward Elgar, 2001, ISBN 1-84064-081-2, OCLC 44420603 [dostęp 2016-12-25]  (ang.).
  4. ↑ Wacław (1925-).W.(1. ). Stankiewicz Wacław (1925-).W.(1. )., Historia myśli ekonomicznej, Polskie Wyd. Ekonomiczne, 1998, ISBN 83-208-1096-5, OCLC 749231381 .
Kontrola autorytatywna (szkoła naukowa):
Encyklopedie internetowe:
  • PWN: 3933971