Maciej Berek

Maciej Berek

Data i miejsce urodzenia	12 maja 1972 Gdańsk
Minister-członek Rady Ministrów
Okres	od 13 grudnia 2023
Prezes Rządowego Centrum Legislacji
Okres	od 10 grudnia 2007 do 28 listopada 2015
Poprzednik	Jolanta Rusiniak
Następca	Krzysztof Szczucki
Multimedia w Wikimedia Commons

Maciej Ludwik Berek (ur. 12 maja 1972 w Gdańsku^[1]) – polski prawnik, urzędnik państwowy i nauczyciel akademicki, radca prawny, doktor nauk prawnych. W latach 2007–2015 prezes Rządowego Centrum Legislacji, w latach 2008–2015 sekretarz Rady Ministrów, od 2023 minister-członek Rady Ministrów w trzecim rządzie Donalda Tuska.

Życiorys

Ukończył studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego, a także studium integracji europejskiej (organizowane przez KSAP i ENA). Uzyskał uprawnienia radcy prawnego. W 1997 został pracownikiem Kancelarii Senatu RP, gdzie doszedł do stanowiska zastępcy dyrektora Biura Prawno-Organizacyjnego. Od 2004 był zatrudniony w Najwyższej Izbie Kontroli, m.in. jako wicedyrektor w Departamencie Prawnym i Orzecznictwa Kontrolnego^[1]. Należy do Polskiego Towarzystwa Legislacji^[1]. W wyborach w 2005 bez powodzenia ubiegał się o mandat poselski jako bezpartyjny kandydat z listy Platformy Obywatelskiej^[2].

W grudniu 2007 został powołany na stanowisko prezesa Rządowego Centrum Legislacji, w styczniu 2008 objął równocześnie funkcję sekretarza Rady Ministrów^[1]. W 2013 został wiceprzewodniczącym Zespołu ds. Programowania Prac Rządu. W rezultacie ogłoszonego w sierpniu 2015 konkursu został zgłoszony przez rząd Ewy Kopacz jako przedstawiciel Polski w Europejskim Trybunale Obrachunkowym. W listopadzie nowy rząd unieważnił konkurs i na nowego polskiego przedstawiciela w tej instytucji rekomendowano Janusza Wojciechowskiego^[3]. W tym samym miesiącu Maciej Berek został odwołany z pełnionych funkcji w administracji rządowej.

W 2016 w Instytucie Nauk o Państwie i Prawie na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego obronił napisaną pod kierunkiem Marka Zubika pracę doktorską pt. Rada Ministrów jako organ inicjujący postępowanie ustawodawcze^[4]. W 2017 został również zatrudniony na stanowisku adiunkta w Katedrze Prawa Konstytucyjnego na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie^[5]. Został następnie adiunktem w Katedrze Prawa Konstytucyjnego Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. W pracy naukowej zajął się zagadnieniami z zakresu prawa konstytucyjnego, kontroli państwowej, procedury prawodawczej, techniki legislacyjnej oraz finansów publicznych^[6].

W 2020 został dyrektorem Centrum Informacyjnego Senatu^[7]. W 2021 Marcin Wiącek powołał go na stanowisko dyrektora generalnego Biura Rzecznika Praw Obywatelskich^[8][9], w 2022 Maciej Berek został natomiast głównym koordynatorem do spraw rozwoju strategicznego w Biurze Rzecznika Praw Obywatelskich^[10]. W 2023 został zatrudniony jako główny legislator Pracodawców RP^[11][12]. Zajął się też prowadzeniem własnej kancelarii radcowskiej^[13].

12 grudnia 2023 Sejm X kadencji wybrał go na urząd ministra-członka Rady Ministrów w trzecim rządzie Donalda Tuska^[14][15]. Następnego dnia został przez prezydenta RP Andrzeja Dudę powołany na to stanowisko^[16]. Objął też funkcję przewodniczącego Komitetu Stałego Rady Ministrów^[17].

Przypisy