Manna jadalna

Manna jadalna

Systematyka[1][2]
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	liliopodobne (≡ jednoliścienne)
Rząd	wiechlinowce
Rodzina	wiechlinowate
Rodzaj	manna
Gatunek	manna jadalna
Nazwa systematyczna
Glyceria fluitans (L.) R.Br. Prodr. Fl. Nov. Holland.: 179 (1810)[3]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]
najmniejszej troski
Multimedia w Wikimedia Commons

Manna jadalna (Glyceria fluitans) – gatunek byliny z rodziny wiechlinowatych. Występuje w całej Europie, a poza tym w Maroku, Turcji i Turkmenistanie. Introdukowana została poza tym na oba kontynenty amerykańskie, Syberię, Tasmanię i do Nowej Zelandii^[3]. W Polsce jest pospolita^[5]. Ma niewielkie znaczenie użytkowe.

Morfologia

Pokrój

Trawa średniowysoka, luźnokępkowa z rozłogami podziemnymi i nadziemnymi. Pędy pokładające się i zakorzeniające się w węzłach.

Łodyga

Źdźbło o wysokości do 120 cm (rzadko 150 cm).

Liście

Pochwy liściowe nagie, bruzdowane i zamknięte. Języczek liściowy zakończony spiczasto, od 5 mm długości na dole, do 15 mm w górnej części łodygi. Blaszka liściowa o szerokości 3–10 mm i długości 5–25 cm (na pędach wegetatywnych dłuższa), bruzdkowana, szorstka, kapturkowato zakończona.

Kwiaty

Skupione w wiechę podwójną, bardzo wąską, jednostronną. Kłoski 7–15-kwiatowe. Kwitnie od maja do października.

Ekologia

Występuje na mokrych, żyznych łąkach, na zamulonych brzegach rzek, na obrzeżach płytkich zbiorników wodnych, cieków, w rozlewiskach.

Zastosowanie

Zielonka nie nadaje się dla zwierząt, gdyż zawiera cyjanowodór. Jako pasza może być używana w formie kiszonki po minimum 3 miesięcznym kiszeniu.

Jest wykorzystywana jako ściółka.

Przypisy