Manuel Chaves González

Manuel Chaves

Data i miejsce urodzenia	7 lipca 1945 Ceuta
Prezydent Andaluzji
Okres	od 1990 do 2009
Przynależność polityczna	Hiszpańska Socjalistyczna Partia Robotnicza
Poprzednik	José Rodríguez de la Borbolla
Następca	Gaspar Zarrías (p.o.)
Multimedia w Wikimedia Commons

Manuel María Chaves González (ur. 7 lipca 1945 w Ceucie^[1]) – hiszpański i andaluzyjski polityk, prawnik oraz samorządowiec, parlamentarzysta, minister i wicepremier, w latach 1990–2009 prezydent Andaluzji, działacz Hiszpańskiej Socjalistycznej Partii Robotniczej (PSOE).

Życiorys

Ukończył studia prawnicze na Universidad de Sevilla, doktoryzował się w zakresie prawa pracy. Pracował jako nauczyciel akademicki na macierzystej uczelni, a także na uniwersytetach w Bilbao i Kordobie^[1][2].

Od 1968 członek Hiszpańskiej Socjalistycznej Partii Robotniczej, wówczas nielegalne, zalegalizowanej po upadku dyktatury. Wstąpił także do związku zawodowego Unión General de Trabajadores, w 1972 współtworzył związek zawodowy pracowników edukacji FETE-UGT, a w latach 1976–1986 był członkiem komitetu wykonawczego UGT^[1]. W strukturze partyjnej PSOE od 1981 był członkiem federalnego komitetu wykonawczego. W 1994 został sekretarzem generalnym partii w Andaluzji, a od 2000 pełnił honorową funkcję przewodniczącego swojego ugrupowania^[2] (kierowanego przez sekretarza generalnego będącego liderem partii). Na obu funkcjach, odpowiednio w 2010 i w 2012, zastępował go José Antonio Griñán^[3].

W latach 1977–1990 był posłem do Kongresu Deputowanych (konstytuanty oraz I, II, III i IV kadencji). Od lipca 1986 do maja 1990 sprawował urząd ministra pracy i opieki społecznej w gabinecie Felipe Gonzáleza. W 1988 proponowane przez niego zmiany w prawie skutkowały strajkiem generalnym zorganizowanym przez UGT^[1].

Zrezygnował z urzędu ministra, by wziąć udział w wyborach regionalnych. Wybierany na posła do parlamentu Andaluzji, w lipcu 1990 powołany na stanowisko prezydenta tej wspólnoty autonomicznej. Zajmował je nieprzerwanie przez niemal 19 lat do kwietnia 2009. Złożył ten urząd w związku z nominacją w skład rządu José Luisa Rodrígueza Zapatero. Został wówczas trzecim wicepremierem i ministrem polityki terytorialnej. W październiku 2010 jego resort przekształcono w ministerstwo polityki terytorialnej i administracji publicznej. W lipcu 2011 awansował na pozycję drugiego wicepremiera^[1]. Odszedł wraz z całym gabinetem w grudniu 2011.

Odznaczony Krzyżem Wielkim Orderu Karola III (1993) oraz Krzyżem Wielkim Orderu Izabeli Katolickiej (2011)^[1].

Przypisy