Marek Beylin
 Marek Beylin w mieszkaniu Elżbiety Regulskiej w 1978; po prawej – Rafał Zakrzewski, na dole – Tomasz Chlebowski | |||
| Data urodzenia | 17 lutego 1957 | ||
|---|---|---|---|
| Zawód, zajęcie | dziennikarz, publicysta | ||
| Alma Mater | Uniwersytet Warszawski | ||
| Odznaczenia | |||
 | |||
| |||
| |||
Marek Gustaw Beylin (ur. 17 lutego 1957) – polski dziennikarz i publicysta.
Życiorys
Jest synem Pawła Beylina. Ukończył studia z zakresu historii sztuki na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 70. i 80. działał w opozycji demokratycznej, w tym w ramach „Solidarności”. Redagował „Krytykę”[1], współpracował również z podziemnym „Tygodnikiem Mazowsze”[2]. Po wprowadzeniu stanu wojennego został internowany na okres od 13 grudnia 1981 do 26 października 1982.
Od początku lat 90. współpracuje z „Gazetą Wyborczą”. W 1997 został jej stałym felietonistą. Później obejmował stanowiska zastępcy i szefa działu kultury w „GW” i następnie w „Gazecie Świątecznej”. W 1995 opublikował książkę Dziennik kampanii wyborczej. Klapa'95. W 2003 został szefem działu opinii „GW”[1].
Napisał biografię rzeźbiarki Aliny Szapocznikow, zatytułowaną Ferwor. Życie Aliny Szapocznikow, wydaną w 2015 w ramach serii „mówi muzeum” przez wydawnictwo Karakter oraz Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie[3].
W 2011 prezydent Bronisław Komorowski odznaczył go Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[4].
