Maria Kalinowska

Maria Kalinowska

Data i miejsce urodzenia	24 grudnia 1954 Gdańsk
profesor
Specjalność: historia literatury polskiej
Alma Mater	Uniwersytet Gdański
Doktorat	1985 Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk
Habilitacja	1995 Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu
Profesura	2004
nauczyciel akademicki
Odznaczenia

Maria Ewa Kalinowska^[1] (ur. 24 grudnia 1954 w Gdańsku) – polska profesor historii literatury polskiej.

Życiorys

Urodziła się 24 grudnia 1954 roku w Gdańsku, w rodzinie Henryka Kalinowskiego i Idalii de domo Skorwid^[2]. Absolwentka IX Liceum Ogólnokształcącego w Gdańsku, w 1977 roku ukończyła z wyróżnieniem studia magisterskie w zakresie filologii polskiej na Uniwersytecie Gdańskim^[2] na podstawie pracy Czas we wczesnej twórczości Kazimierza Wyki^[3]. W latach 1979–1984 kontynuowała naukę na studiach doktoranckich w Instytucie Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk w Warszawie^[2] pod kierunkiem Marii Żmigrodzkiej i Marii Janion^[3]. Doktoryzowała się w 1985 roku na podstawie pracy Mowa i milczenie – romantyczne antynomie samotności^[3], której fragment ukazał się w pracy zbiorowej Style zachowań romantycznych (1986)^[2], po czym całość ukazała się w 1989 roku nakładem Państwowego Instytutu Wydawniczego^[3]. Publikacja została wyróżniona Nagrodą im. M. i K. Górskich przyznaną przez Toruńskie Towarzystwo Nauk^[2].

W latach 1985–2014 pracowała w Instytucie Filologii Polskiej Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu^[3]. W 1995 roku uzyskała na uczelni habilitację na podstawie pracy Grecja romantyków. Studia nad obrazem Grecji w literaturze romantycznej, a we wrześniu 2004 roku uzyskała tytuł profesora^[1]. W Toruniu współorganizowała specjalizację teatrologiczną, a także opiekowała się kołami naukowymi^[2]. Z czasem została przewodniczącą Komisji Wydawniczej na Wydziale Filologicznym^[2]. Dzięki stypendium^[2] w latach 1998–1999 studiowała język i kulturę nowogrecką na Uniwersytecie w Patras w Grecji^[3]. W latach 2007–2014 pełniła funkcję redaktor naczelnej kwartalnika „Litteraria Copernicana”, po czym należała do jego Rady Naukowej^[2]. W latach 1986, 1995, 2004 oraz 2012 otrzymała nagrody i wyróżnienia rektora Uniwersytetu Mikołaja Kopernika^[2]. W 2014 roku rozpoczęła pracę w Ośrodku Badań nad Tradycją Antyczną Uniwersytetu Warszawskiego, po czym objęła stanowisko na Wydziale „Artes Liberales” tejże uczelni^[3]. W latach 2015–2018 prowadziła międzyuczelniany projekt Odnaleziony raptularz Juliusza Słowackiego z podróży na Wschód jako romantyczne dzieło synkretyczne oraz źródło literackie i ikonograficzne do badań nad historią i kulturą XIX wieku^[2].

W 1985 roku została członkinią Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza^[2]. Należała do zespołu redakcyjnego Dzieł Adama Mickiewicza, które ukazały się nakładem stowarzyszenia^[2]. Od 1997 roku współpracowała z Ośrodkiem Badań nad Tradycją Antyczną w Polsce i w Europie Środkowo-Wschodniej Uniwersytetu Warszawskiego, w ramach współpracy przez trzy lata prowadziła międzyuczelniany projekt Antyk romantyków – model europejski i wariant polski^[2]. W pierwszej dekadzie XXI wieku kierowała z kolei międzyuczelnianymi projektami Przekształcenia antycznych mitów, tematów i symboli w literaturze i sztuce romantyzmu i modernizmu oraz Filhellenizm romantyków – specyfika polska i konteksty europejskie (słowiańskie i zachodnie)^[3]. Brała również udział w międzynarodowych projektach, takich jak East European Travel Writing on Europe, organizowanym przez University College London’s School of Slavonic and East European Studies^[2]. Uczestniczyła w przeszło czterdziestu krajowych i zagranicznych konferencjach naukowych^[3].

Do jej obszaru zainteresowań należy m.in. twórczość Adama Mickiewicza, Juliusza Słowackiego i Cypriana Kamila Norwida, a także dramat romantyczny i jego inscenizacje^[4]. W twórczości badawczej zajmuje się również recepcją antyku, Grecji antycznej i nowożytnej przez romantyków oraz filhellenizmem polskim w kontekście europejskim^[3]. Jej praca naukowa na polu filhellenizmu została w 2021 roku wyróżniona nagrodą Lord Byron Medal przyznawaną w Grecji przez Society of Hellenism and Philhellenism^[4].

Publikacje książkowe

• Mowa i milczenie – romantyczne antynomie samotności, 1989^[3]
• Grecja romantyków. Studia nad obrazem Grecji w literaturze romantycznej, 1995^[2]
• Los, miłość, sacrum. Studia o dramacie romantycznym i jego dwudziestowiecznej recepcji, 2003^[2]
• Juliusza Słowackiego „Podróż do Ziemi Świętej z Neapolu”, 2011^[2]
• „Agezylausz” Juliusza Słowackiego. Glosy, 2015^[2]

Odznaczenia

• Medal Komisji Edukacji Narodowej, 2008^[2]
• Medal Złoty za Długoletnią Służbę, 2012^[2]

Przypisy