Marian Harasimiuk
| Data i miejsce urodzenia | 30 lipca 1941 |
|---|---|
| Profesor nauk przyrodniczych | |
| Specjalność: geografia fizyczna, geologia czwartorzędu, geomorfologia, ochrona środowiska | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | 1973 |
| Habilitacja | 1981 |
| Profesura | 15 czerwca 1990 |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej |
| Odznaczenia | |
 | |
Marian Harasimiuk (ur. 30 lipca 1941 w Lublinie[1][2]) – polski geograf i wykładowca akademicki, profesor nauk przyrodniczych, w latach 1999–2005 rektor Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie.
Życiorys
Absolwent II Liceum Ogólnokształcącego im. Hetmana Jana Zamoyskiego w Lublinie. W 1964 ukończył geografię na Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi UMCS. Na tej samej uczelni uzyskiwał kolejne stopnie naukowe – w 1973 doktora, a w 1981 doktora habilitowanego[2]. W 1990 otrzymał tytuł profesora nauk przyrodniczych. W pracy naukowej specjalizował się w zagadnieniach z zakresu geografii fizycznej, geologii czwartorzędu, geomorfologii, a także ochrony środowiska[3].
Od 1962 zawodowo związany z Uniwersytetem Marii Curie-Skłodowskiej, początkowo jako technik, następnie od czasu ukończenia studiów jako pracownik naukowy. Doszedł do stanowiska profesora zwyczajnego. W 1991 objął stanowisko kierownika Zakładu Geologii i Ochrony Litosfery, był prodziekanem (1987–1990) i dziekanem (1990–1993) Wydziału Biologii i Nauk o Ziemi, prorektorem (1996–1999) i następnie przez dwie kadencje (1999–2005) rektorem tego uniwersytetu[2].
Uzyskiwał członkostwo w Polskim Towarzystwie Geograficznym, Polskim Towarzystwie Geologicznym i Stowarzyszeniu Geomorfologów Polskich. Od 2002 do 2005 kierował Konferencją Rektorów Uniwersytetów Polskich. Powoływany w skład różnych rady naukowych i eksperckich, a także na wiceprzewodniczącego Komitetu Nauk Geograficznych Polskiej Akademii Nauk[2].
W 2014, za wybitne zasługi w działalności na rzecz ochrony krajobrazu i środowiska, prezydent Bronisław Komorowski odznaczył go Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[4].
Przypisy
- p
- d
- e
|
