Marian Kijowski

Marian Kijowski
podpułkownik dyplomowany piechoty podpułkownik dyplomowany piechoty
Data i miejsce urodzenia

24 marca 1884
Laszki Zawiązane

Data śmierci

po 1 września 1939

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

PKU Warszawa M. IV

Stanowiska

komendant PKU

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami Krzyż Jubileuszowy Wojskowy Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913

Marian Kijowski (ur. 24 marca 1884 w Laszkach Zawiązanych, zm. po 1 września 1939) – podpułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się 24 marca 1884 w Laszkach Zawiązanych, w ówczesnym powiecie rudeckim Królestwa Galicji i Lodomerii[1]. Na stopień kadeta-zastępcy oficera został mianowany ze starszeństwem z 1 września 1905 i wcielony do Galicyjskiego Pułku Piechoty Nr 95 we Lwowie[2]. W szeregach tego oddziału wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach (1912–1913), a następnie walczył podczas I wojny światowej[3][4][5]. W latach 1912–1914 był komendantem oddziału karabinów maszynowych 2. batalionu, detaszowanego w Fočy[6][7]. W czasie służby w cesarskiej i królewskiej Armii awansował na kolejne stopnie w korpusie oficerów piechoty: porucznika (starszeństwo z 1 maja 1908)[8], nadporucznika (starszeństwo z 1 maja 1913)[9] i kapitana (starszeństwo z 1 września 1915)[10][11].

15 lipca 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu majora, w piechocie, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej. Pełnił wówczas służbę w Dowództwie Okręgu Generalnego Kraków[12]. 1 czerwca 1921 pełnił służbę w Oddziale I Sztabu Ministerstwa Spraw Wojskowych, a jego oddziałem macierzystym był 3 Pułk Strzelców Podhalańskich[13]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 87. lokatą w korpusie oficerów piechoty[14]. 1 listopada 1922 został „powołany do służby Sztabu Generalnego z prawem jednorocznego doszkolenia w Wyższej Szkole Wojennej”. Był wówczas przydzielony z 3 psp do Szefostwa Administracji Armii[15]. W 1923 był przydzielony do Biura Szefa Administracji Armii. W tym czasie przysługiwał mu, obok stopnia wojskowego, tytuł „przydzielony do Sztabu Generalnego”[16]. 18 maja 1923 prezydent RP, „w sprostowaniu formalnych pomyłek w liście starszeństwa oficerów zawodowych” zatwierdził go w stopniu podpułkownika ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 154,5. lokatą w korpusie oficerów piechoty[17]. Z dniem 2 listopada 1923 został przydzielony z Szefostwa Administracji Armii do macierzystego pułku z jednoczesnym odkomenderowaniem na jednoroczny kurs doszkolenia w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie[18]. Z dniem 15 października 1924, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do Służby Transportowo-Kolejowej w Oddziale IV Sztabu Generalnego[19][20][21][22]. 23 grudnia 1927 został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z pozostawieniem na dotychczas zajmowanym stanowisku w Oddziale IV SG[23]. W lipcu 1929 został przeniesiony służbowo do Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto IV na stanowisko komendanta[24]. We wrześniu 1930 został przeniesiony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie na stanowisko inspektora poborowego[25][26]. Z dniem 31 marca 1932 został przeniesiony w stan spoczynku[27]. W 1934, jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[28].

W czasie kampanii wrześniowej służył w Szefostwie Komunikacji Naczelnego Wodza[29].

Ordery i odznaczenia

  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – 10 listopada 1928 „za zasługi na polu przygotowania kolei do potrzeb wojny i organizacji służby transportowo-kolejowej”[30][31]
  • Złoty Krzyż Zasługi – 16 marca 1928 za zasługi na polu organizacji i administracji wojska”[32][33]
austriackie

Przypisy

  1. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-05-04]..
  2. ↑ Schematismus 1906 ↓, s. 324, 607.
  3. ↑ Ranglisten 1916 ↓, s. 460.
  4. ↑ Ranglisten 1917 ↓, s. 616.
  5. ↑ a b c d Ranglisten 1918 ↓, s. 782.
  6. ↑ Schematismus 1913 ↓, s. 692.
  7. ↑ Schematismus 1914 ↓, s. 568.
  8. ↑ Schematismus 1909 ↓, s. 339.
  9. ↑ Schematismus 1914 ↓, s. 257.
  10. ↑ Ranglisten 1917 ↓, s. 89.
  11. ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 129.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 27 z 21 lipca 1920, s. 593.
  13. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 230.
  14. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 28.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 42 z 1 listopada 1922, s. 820.
  16. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 15, 382, 398.
  17. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 26 maja 1923 roku, s. 1.
  18. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 69 z 1 listopada 1923, s. 732.
  19. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 110 z 15 października 1924, s. 611.
  20. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 11, 330, 342.
  21. ↑ Lista oficerów SG 1925 ↓, s. 5.
  22. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 115, 162.
  23. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 28 z 23 grudnia 1927. Dodatek Nr 1, s. 2.
  24. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929, s. 199.
  25. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931, s. 12.
  26. ↑ Lista oficerów dyplomowanych 1931 ↓, s. 5.
  27. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 23 grudnia 1931, s. 413.
  28. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 324, 842.
  29. ↑ Stawecki 1997 ↓, s. 68.
  30. ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 631.
  31. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11 listopada 1928, s. 402.
  32. ↑ M.P. z 1928 r. nr 65, poz. 88.
  33. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 19 marca 1928, s. 57.

Bibliografia

  • Schematismus der k.k. Landwehr und der k.k. Gendarmerie der im Reichsrathe Vertretenen Königreiche une Länder für 1906. Wiedeń: styczeń 1906. (niem.).
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1909. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1909. (niem.).
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1913. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1912. (niem.).
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914. (niem.).
  • Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1916. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1916. (niem.).
  • Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1917. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1917. (niem.).
  • Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
  • Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
  • Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
  • Lista oficerów Sztabu Generalnego (stan z dnia 31 grudnia 1925 roku). Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1926.
  • Lista oficerów dyplomowanych (stan z dnia 15 kwietnia 1931 roku). Warszawa: Sztab Główny, 1931.
  • Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
  • Piotr Stawecki: Oficerowie dyplomowani wojska Drugiej Rzeczypospolitej. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1997. ISBN 83-04-04390-4.