Maruder

Ten artykuł dotyczy osób pozostających na tyłach głównych wojsk. Zobacz też: samolot o tej nazwie.

Ten artykuł od 2014-07 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Maruder (fr. marauder, włóczęga, rabuś) w średniowieczu i w czasach nowożytnych, aż po XIX wiek, cywil idący za wojskiem z zamiarem zdobycia dóbr, jakie niosła ze sobą wojna. Maruderzy zajmowali się obdzieraniem zwłok na polu bitwy, a także obnośnym lub obwoźnym handlem w obozach walczących armii (patrz markietan).

W XVIII i XIX wieku maruderami nazywano także żołnierzy pozostających na tyłach kolumny wojsk, zarówno nienadążających za maszerującymi oddziałami, jak i pozostającymi celowo z tyłu dla dokonania rabunków, gwałtów bądź szabrownictwa.

Od maruderstwa odróżnić należy dezercję, porzucenie oddziału w celu uchylania się od służby wojskowej, choć granica mogła być płynna.