Mathilda May

Mathilda May

Mathilda May (Cannes 2010)
Imię i nazwisko	Karima Mathilda Haïm
Data i miejsce urodzenia	8 lutego 1965 Paryż
Zawód	aktorka, tancerka
Współmałżonek	Paul Powell (1991–1993; rozw.) Gérard Darmon (1994–1999; rozw.) Philippe Kelly (2000–2006; rozw.)
Multimedia w Wikimedia Commons

Mathilda May właśc. Karima Mathilda Haïm^[1] (ur. 8 lutego 1965 w Paryżu^[2]) – francuska aktorka filmowa i telewizyjna, laureatka Cezara.

Życiorys

Wczesne lata

Urodziła się w Paryżu jako córka Margaret Hanson^[3], Szwedki, nauczycielki baletu i choreografki, i Victora Haïma, pisarza i dramaturga (m.in. To cholerne Rio), który wywodzi się z greckiej i tureckiej rodziny żydowskiej.

Kariera

Zawodowo poszła w ślady swojej matki, nauczycielki tańca. Od ósmego roku życia uczyła się tańca^[4], w 1983 roku wygrywając pierwszą nagrodę Paryskiego Konserwatorium Tańca (Premier prix du Conservatoire de Danse de Paris). Niedługo potem została dostrzeżona przez agenta aktorki Myriam Bru i zagrała swoją pierwszą rolę, jako księżniczka Alice, we francusko-brytyjskiej ekranizacji komiksu Winsora McCaya Był sobie sen (Nemo, 1984)^[5] u boku Jasona Connery'ego, Harvey Keitela i Carole Bouquet.

Pojawiła się na kinowym ekranie wkrótce po Valérie Kaprisky i krótko przed Béatrice Dalle, szybko stając się jednym z francuskich symboli seksu lat 80. W 1985 wystąpiła w komedii Claude’a Zidi Królowie gagów (Les Rois du gag) jako Alexandra u boku Michela Serraulta i Thierry’ego Lhermitte, za kreację Juliette we francusko-włoskim thrillerze Claude’a Chabrola Krzyk sowy (Le cri du hibou, 1987) z Christophe'em Malavoyem otrzymała nagrodę Cezara dla najbardziej obiecującej aktorki. W 1988 roku została laureatką Prix Romy Schneider.

Życie prywatne

Była trzykrotnie zamężna. 2 grudnia 1991 poślubiła Paula Powella, z którym się rozwiodła w 1993 roku. W latach 1994-99 jej mężem był aktor i piosenkarz Gérard Darmon^[6], z którym ma dwójkę dzieci - córkę Sarah (ur. 17 sierpnia 1994) i syna Jules’a (ur. 4 marca 1997)^[7]. W latach 2000–2006 była żoną kompozytora Philippe’a Kelly^[8], z którym ma syna.

Filmografia

• 1984: Był sobie sen (Nemo) jako Alice
• 1985: Les Rois du gag jako Alexandra
• 1985: Siła witalna (Lifeforce) jako Space Girl
• 1986: Letters to an Unknown Lover jako Agnes
• 1986: Se un giorno busserai alla mia porta jako Claudia Bandini
• 1987: Das Haus am Kanal jako Edmee
• 1987: La Vie dissolue de Gérard Floque jako Pauline
• 1987: Krzyk sowy (Le Cri du hibou) jako Juliette
• 1988: Trzy miejsca na 26 (Trois places pour le 26) jako Marion
• 1988: Kładka (La Passerelle) jako Cora Elbaz
• 1991: Colette (Becoming Colette) jako Sidonie Gabrielle Colette
• 1991: Isabelle Eberhardt jako Isabelle Eberhardt
• 1991: Nagie tango (Naked Tango) jako Alba/Stephanie
• 1991: Krzyk kamienia (Cerro Torre: Schrei aus Stein) jako Katharina
• 1992: Toutes peines confondues jako Jeanne Gardella
• 1994: Chłopiec do bicia (The Whipping Boy) jako Betsy
• 1994: Le Voleur et la menteuse jako Suzanne Henson
• 1994: Pierś i księżyc (La Teta y la luna) jako Estrellita
• 1996: Celluloide
• 1996: Noces cruelles jako Sandra
• 1996: La Ferme du crocodile jako Sandrine Jaussier
• 1997: Szakal (The Jackal) jako Isabella
• 1998: Tylko miłość (Only Love) jako Silvia Rinaldi
• 1999: Entrevue jako Alix
• 2000: Là-bas... mon pays jako Nelly Azera
• 2001: W nagłym wypadku (De toute urgence) jako Julie
• 2002: Perlasca: Włoski bohater (Perlasca, un eroe italiano) jako hrabina Eleonora
• 2004: Love Express jako Anne-Charlotte
• 2005: L’Homme qui voulait passer à la télé
• 2005: L’Homme pressé jako Irène Debord
• 2007: Dziewczyna przecięta na pół (La Fille coupée en deux) jako Capucine Jamet
• 2012: Niewierni (Les infidèles) jako Ariane (segment Las Vegas)
• 2019: Je ne rêve que de vous jako Cora Madou
• 2021: Le chemin du bonheur jako Sarah Glücksmann

Nagrody

• Cezar Nadzieja kina (Aktorka): 1987 Krzyk sowy

Przypisy

Bibliografia

• Mathilda May w bazie IMDb (ang.)
• Mathilda May w bazie Filmweb
• Mathilda May w bazie Notable Names Database (ang.)