Megalopolis

Ten artykuł od 2019-01 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Ten artykuł dotyczy urbanistyki. Zobacz też: Megalopolis – miasto w Grecji.

Megalopolis (z gr. megalo- = 'wielko-', polis – ‘miasto’) – wielkoprzestrzenny policentryczny układ osadniczy, silnie zurbanizowany, powiązany funkcjonalnie i komunikacyjnie, tworzony przez układ kilku aglomeracji miejskich, o łącznej populacji powyżej 20 milionów mieszkańców^[1]. Innymi słowy: Pewna liczba aglomeracji, których miasta satelickie się zazębiają.

Przykłady megalopolis

Tradycyjnie terminem Megalopolis określa się Megalopolis wschodniego wybrzeża Stanów Zjednoczonych (tzw. BosWash), gdzie na obszarze ok. 146 tys. km² zamieszkuje ponad 45 mln ludności. Obejmuje miasta: Boston, Hartford, Nowy Jork, Filadelfia, Baltimore i Waszyngton.

Jednakże współcześnie rozważa się istnienie jeszcze innych megalopolis:

1. megalopolis okręgu Wielkich Jezior w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie (tzw. CHICATOR): Milwaukee, Chicago, South Bend, Toledo, Detroit, Cleveland, Buffalo, Hamilton i Toronto, rozwijające się w kierunku południowym ku aglomeracji Indianapolis-Cincinnati-Dayton-Columbus-Wheeling-Pittsburgh; zamieszkuje je ponad 35 mln ludności, jest obszarem o znacznie mniejszej spójności niż poprzednie.
2. megalopolis zachodniego wybrzeża Stanów Zjednoczonych z aglomeracjami San Francisco, zwane Bay Area (San Francisco-San Jose-Santa Cruz-Oakland-Berkeley) wraz z Sacramento oraz Los Angeles (Los Angeles-Long Beach-San Bernardino-Santa Barbara-San Diego), również o wyraźnie mniejszej spójności. Południowokalifornijskie megalopolis jest jednak najszybciej rozwijającym się w USA i liczy ponad 27,5 mln mieszkańców.
3. japońskie megalopolis Pas Taiheiyō o łącznej populacji ok. 83 mln mieszkańców, w skład którego wchodzą m.in.:
   1. metropolis Greater Tokyo Area (Tokio-Kawasaki-Jokohama-Chiba-Saitama) skupiające 32–43 mln mieszkańców
   2. metropolis Greater Osaka Area (Osaka-Kioto-Kōbe) z 18,6 mln mieszkańców
   3. metropolis Chūkyō (Nagoja) – 8,7 mln mieszkańców
   4. inne wielkie aglomeracje;
4. megalopolis brytyjskie – Londyn-Birmingham-Manchester-Liverpool, którego jądro stanowi tzw. Czarna Anglia, liczące 20,5 mln mieszkańców.
5. Coraz wyraźniej rysujące się megalopolis zachodnioeuropejskie: Paryż-Lille-Bruksela-Antwerpia, wraz z obszarem Randstad Nederlanden (Rotterdam-Utrecht-Amsterdam) i Zagłębie Ruhry (zob. „europejski banan”), liczące około 36 mln mieszkańców. Jest to wybitnie policentryczny obszar o wciąż jeszcze małej spójności.
6. megalopolis brazylijskie – São Paulo i Rio de Janeiro-Nova Iguaçu, największy w Ameryce Południowej – skupia na obszarze około 165 tys. km kw. prawie 34,5 mln mieszkańców.
7. megalopolis w krajach Beneluksu – (m.in. Bruksela, Rotterdam, Haga, Amsterdam)
8. Delta Jangcy w Chinach – (Szanghaj – Nankin – Hangzhou – Suzhou – Ningbo – Nantong – Wuxi – Shaoxing i inne wielkie aglomeracje) – skupia ok. 88 mln mieszkańców
9. Delta rzeki Perłowej w Chinach – (Kanton – Shenzhen – Dongguan – Foshan – Jiangmen i inne wielkie aglomeracje) – skupia ok. 50 mln mieszkańców

Zobacz też

• geografia osadnictwa, aglomeracja, konurbacja, obszary metropolitalne w USA

Przypisy