Miara Diraca

Miara Diraca – miara, która zbiorowi (mierzalnemu) A {\displaystyle A} przestrzeni mierzalnej X {\displaystyle X} przypisuje wartość 1, jeżeli A {\displaystyle A} zawiera ustalony punkt x {\displaystyle x} należący do X ; {\displaystyle X;} w przeciwnym wypadku miara Diraca zbioru A {\displaystyle A} wynosi 0.

Definicja

Diagram pokazuje wszystkie podzbiory zbioru { x , y , z } . {\displaystyle \{x,y,z\}.} Miara Diraca δ x {\displaystyle \delta _{x}} przyjmuje wartość 1 dla podzbiorów zawierających element x , {\displaystyle x,} zaś wartość 0 dla pozostałych podzbiorów

Jeżeli ( X , M ) {\displaystyle (X,{\mathfrak {M}})} jest przestrzenią mierzalną oraz x {\displaystyle x} jest elementem przestrzeni X , {\displaystyle X,} to miarą Diraca skoncentrowaną w punkcie x {\displaystyle x} nazywa się miarę δ x {\displaystyle \delta _{x}} taką, że dla dowolnego zbioru mierzalnego A M : {\displaystyle A\in {\mathfrak {M}}{:}}

δ x ( A ) = { 1 , x A , 0 , x A . {\displaystyle \delta _{x}(A)={\begin{cases}1,&x\in A,\\0,&x\notin A.\end{cases}}}

Miara Diraca jest miarą probabilistyczną.

Nazwa miary pochodzi od funkcji delta Diraca, będącej dystrybucją na prostej rzeczywistej (miary można uważać za specjalny rodzaj dystrybucji). Dla miary Diraca i dowolnej funkcji mierzalnej f {\displaystyle f} na X {\displaystyle X} zachodzi tożsamość:

X   f ( y ) d δ x ( y ) = f ( x ) {\displaystyle \int \limits _{X}~f(y)\,\mathrm {d} \delta _{x}(y)=f(x)}

lub w równoważnej formie

X f ( y ) δ x ( y ) d y = f ( x ) . {\displaystyle \int _{X}f(y)\delta _{x}(y)\,\mathrm {d} y=f(x).}

Powyższa tożsamość jest często używana w definicji delty Diraca; używa się jej także w całce Lebesque’a.

Własności

Niech δ x {\displaystyle \delta _{x}} oznacza miarę Diraca określoną w pewnym punkcie x {\displaystyle x} przestrzeni mierzalnej ( X , M ) . {\displaystyle (X,{\mathfrak {M}}).}

  • δ x {\displaystyle \delta _{x}} jest miarą probabilistyczną (w szczególności jest miarą skończoną).

Niech ( X , τ ) {\displaystyle (X,\tau )} będzie przestrzenią topologiczną, a M {\displaystyle {\mathfrak {M}}} będzie σ-ciałem podzbiorów X {\displaystyle X} zawierającym wszystkie borelowskie podzbiory X {\displaystyle X} oraz niech δ x {\displaystyle \delta _{x}} jest miarą Diraca skoncentrowaną w pewnym punkcie x {\displaystyle x} przestrzeni X . {\displaystyle X.}

  • Miara Diraca jest miarą ściśle dodatnią wtedy i tylko wtedy, gdy X {\displaystyle X} jest przestrzenią typu T0.
  • Miara Diraca, jako miara skończona, jest w szczególności lokalnie skończona.
  • Miara Diraca jest wewnętrzną regularna: wszystkie zbiory jednoelementowe są zwarte. W szczególności miary Diraca są miarami Radona.
  • Jeśli zbiór { x } {\displaystyle \{x\}} jest domknięty w topologii τ , {\displaystyle \tau ,} to jest on nośnikiem miary δ x {\displaystyle \delta _{x}} (w przeciwnym przypadku nośnikiem δ x {\displaystyle \delta _{x}} jest domknięcie zbioru { x } {\displaystyle \{x\}} w rozważanej topologii). Miary Diraca (na przestrzeniach typu T1) są jedynymi miarami probabilistycznymi o jednopunktowym nośniku.
  • Jeżeli X {\displaystyle X} jest n {\displaystyle n} -wymiarową przestrzenią euklidesową R n {\displaystyle \mathbb {R} ^{n}} z σ {\displaystyle \sigma } -algebrą zbiorów borelowskich oraz n {\displaystyle n} -wymiarową miarą Lebesgue’a λ n , {\displaystyle \lambda ^{n},} to δ x {\displaystyle \delta _{x}} jest miarą osobliwą względem λ n : {\displaystyle \lambda ^{n}{:}} R n = A B , {\displaystyle \mathbb {R} ^{n}=A\cup B,} gdzie
A = R n { x } , {\displaystyle A=\mathbb {R} ^{n}\setminus \{x\},} B = { x } {\displaystyle B=\{x\}} oraz
δ x ( A ) = λ n ( B ) = 0. {\displaystyle \delta _{x}(A)=\lambda ^{n}(B)=0.}