Michał Witwicki
Data i miejsce urodzenia | 22 lipca 1921 | ||
---|---|---|---|
Data śmierci | 10 lipca 2007 | ||
Zawód, zajęcie | architekt | ||
Alma Mater | Politechnika Warszawska | ||
Odznaczenia | |||
| |||
|
Michał Witwicki ps. „Ludwik” (ur. 22 lipca 1921 we Lwowie, zm. 10 lipca 2007) – polski architekt i konserwator zabytków, autor wielu publikacji o tematyce ochrony zabytków architektury i krajobrazu kulturowego oraz ich ekspozycji. Członek Rządowej Międzyresortowej Komisji do Spraw Rewaloryzacji Miast i Zespołów Staromiejskich. Badacz genealogii swojego rodu.
Życiorys
Urodził się jako syn Tadeusza Witwickiego, wizytatora szkół, członka znanego rodu Witwickich, oraz wnuczki malarza Wojciecha Gersona. Stryjem Michała Witwickiego był pionier psychologii w Polsce, Władysław Witwicki[1], a bratem stryjecznym – architekt Janusz Witwicki, twórca Panoramy Plastycznej Dawnego Lwowa[2]. Był uczniem III Gimnazjum im. Króla Stefana Batorego we Lwowie, kolegą szkolnym Zdzisława Żygulskiego.
Po wybuchu II wojny światowej we wrześniu 1939 uczestniczył w 6-dniowych walkach w obronie Lwowa, jako członek ochotniczego oddziału dowodzonego przez gen. Mariana Januszajtisa-Żegotę. Jako żołnierz AK Zgrupowania „Chrobry II” uczestniczył w powstaniu warszawskim. Po jego upadku udał się pieszo do granicy holenderskiej (niemalże 900 km) na spotkanie z narzeczoną, z którą wziął tam ślub.
Był absolwentem Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej (1954), a od 1957 członkiem SARP. Pracował zarówno w kraju, jak i za granicą, między innymi przez 6 lat w Algierii. W Lyonie zajmował się projektowaniem osiedla i zespołu sklepów. W kraju – jako projektant lub współprojektant odbudowy i rozbudowy budynków zabytkowych – odrestaurowywał zamek książąt pomorskich w Darłowie, ratusz w Kożuchowie i pałac w Budziszynie. Był projektantem zagospodarowania centrum Ząbkowic Śląskich. W ostatnich latach działał zawodowo głównie jako rzeczoznawca Ministra Kultury w zakresie konserwacji zabytków architektury i urbanistyki. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 31-4-13/14)[3].
Odznaczenia
- Krzyż Armii Krajowej
- Warszawski Krzyż Powstańczy
- Medal Wojska
- Złota Odznaka „Za opiekę nad zabytkami”
Przypisy
- ↑ Teresa Rzepa: Psychologia Władysława Witwickiego. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 1991, s. 234. ISBN 83-232-0332-6.
- ↑ Magdalena Bajer: Witwiccy. Forum Akademickie. [dostęp 2022-03-13].
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: Gersonowie, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-06-08] .
Bibliografia
- nekrologi „Gazeta Wyborcza-Stołeczna” wtorek 24 lipca 2007
- Wywiad z prof. Michałem Witwickim w „Forum Akademickim”