Middlebridge Racing

Middlebridge Racing – były brytyjski zespół wyścigowy, funkcjonujący w latach 1986–1990.

Historia

Zespół został założony przez Kojiego Nakauchiego, właściciela japońskiej firmy inżynieryjnej Middlebridge Group Limited. W 1987 roku zespół próbował wynająć Benettona B186-BMW, zatrudnić Emanuele Pirro i wejść do Formuły 1, ale w związku z faktem, że wynajęcie samochodu od obcego zespołu naruszałoby warunki Porozumienia Concorde, Middlebridge nie zadebiutował w Formule 1[1]. W tym samym roku Middlebridge zadebiutował w Formule Ford 2000 i odniósł trzy zwycięstwa. W latach 1988–1989 zespół ścigał się w Formule 3, a jego kierowcami byli John Alcorn, Phil Andrews i Arnoud Guiot. W roku 1988 Andrews w barwach Middlebridge nie zakwalifikował się do jednego wyścigu Międzynarodowej Formuły 3000. W sezonie 1989 Middlebridge kontynuował ściganie się w Międzynarodowej Formule 3000, a jego kierowcami byli Andrews i Mark Blundell; Blundell podczas wyścigu na torze Silverstone zdobył trzecie miejsce. Rok później w Formule 3000 w Middlebridge, używającego zupełnie nowych silników Ford rozwijanych przez Tickford, ścigali się Gary Brabham i Damon Hill. Po roku 1990 Middlebridge Racing zakończył działalność. Także w 1990 roku Middlebridge Group za pożyczone od Landhurst Leasing milion funtów nabyła zespół Formuły 1 Brabham, którego właścicielem była do jego upadku w 1992 roku.

Wyniki w Formule 3000

Legenda oznaczeń w tabelach wyników
Wyświetl szablon na nowej stronie
Oznaczenie Wyjaśnienie
Złoty Zwycięzca lub mistrzostwo
Srebrny 2. miejsce lub wicemistrzostwo
Brązowy 3. miejsce lub II wicemistrzostwo
Zielony Ukończył, punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy zdobył co najmniej jeden punkt na przestrzeni sezonu, poza trzema powyższymi opcjami)
Niebieski Ukończył, nie punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy nie zdobył co najmniej jednego punktu na przestrzeni sezonu)
Czerwony Nie zakwalifikował się (NZ)
Nie prekwalifikował się (NPK)
Różowy Nie ukończył (NU)
Niesklasyfikowany (NS) (w klasyfikacji generalnej, gdy nie został sklasyfikowany w żadnym wyścigu sezonu)
Czarny Zdyskwalifikowany (DK)
Wykluczony (WYK/EX)
Biały Nie wystartował (NW)
Kontuzjowany (K/INJ)
Wyścig odwołany (OD/C)
Bez koloru Został wycofany (WYC/WD)
Nie przybył (NP/DNA)
Nie brał udziału w treningach (NT/DNP)
Nie został zgłoszony (–)
Pogrubienie Start z pole position
Kursywa Najszybsze okrążenie wyścigu
† Nie ukończył, ale jego rezultat został zaliczony ze względu na przejechanie więcej niż 90% dystansu wyścigu.
* Sezon w trakcie
1/2/3 Punktowana pozycja w sprincie kwalifikacyjnym
Lista systemów punktacji Formuły 1
Sezon Samochód Silnik Opony Kierowcy 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 Pkt.* Msc.*
1988 March 87B Ford A JER VAL PAU SIL MON PER BRA BIR LEM ZOL DIJ 0 NS
Wielka Brytania Phil Andrews NZ
1989 Reynard 89D Ford A SIL VAL PAU JER PER BRA BIR SPA LEM DIJ 8 11
Wielka Brytania Mark Blundell 3 NU 6 NZ NU NU 5 NW NU 6
Wielka Brytania Phil Andrews 7 NU NZ 11 NU 10 7 NU 12 NU 0 21
1990 Lola T90/50 Ford A DON SIL PAU JER MON PER HOC BRA BIR LEM NOG 8 11
Australia Gary Brabham NU NZ 12 3 3 14 8 NZ 8 11
Wielka Brytania Damon Hill NZ NU NU 7 11 NU NU 2 NU NU 10 6 13

* Podano miejsce i liczbę punktów danego kierowcy w klasyfikacji kierowców. Punktów w klasyfikacji zespołów nie przyznawano.

Przypisy

  1. ↑ Mattijs Diepraam, "Uechtel", Rafael Reyna, Leo Breevoort, Jasper Heymans: Grand Prix cars that never raced (work in progress). forix.com. [dostęp 2012-02-24]. (ang.).

Bibliografia

  • A very brief history of the Middlebridge GTE. middlebridge-scimitar.co.uk. [dostęp 2012-02-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-20)]. (ang.).