Mihovil Pavlinović

Mihovil Pavlinović

Data i miejsce urodzenia	28 stycznia 1831 Podgora
Data i miejsce śmierci	18 maja 1887 Podgora
Zawód, zajęcie	polityk, pisarz, duchowny
Narodowość	chorwacka
Multimedia w Wikimedia Commons

Mihovil Pavlinović (ur. 28 stycznia 1831 w Podgorze, zm. 18 maja 1887 tamże) – chorwacki polityk, pisarz i duchowny^[1].

Życiorys

Jest uważany za jednego z najwybitniejszych przedstawicieli chorwackiego odrodzenia narodowego^[1].

Uczęszczał do seminariów duchownych w Zadarze i Makarskiej. W 1854 roku przyjął święcenia kapłańskie. Był proboszczem w Drašnicach. W latach 1855–1870 skupił się na aktywności politycznej, literackiej i publicystycznej. Był politykiem Narodnej stranki u Dalmaciji. Od 1861 roku był posłem do parlamentu Dalmacji. W 1862 roku był jednym z założycieli partyjnej gazety Narodni list. Publikował w niej artykuły mające na celu krzewienie chorwackiej świadomości narodowej. W 1865 roku został posłem do chorwackiego parlamentu, a 8 lat później do austro-węgierskiej Rady Państwa. Przyczynił się do ustanowienia w 1883 roku języka chorwackiego językiem urzędowym Dalmacji. Był zwolennikiem suwerenności Chorwacji i federalizacji Austro-Węgier. Prowadził również działalność edukacyjną. Współpracował z następującymi pozycjami prasowymi: Glasnik dalmatinski, Iskra, La Dalmazia cattolica, Narodni koledar, Pozor, Vienac, Zatočnik i Obzor^[1].

Wybrane publikacje

• Ognjišar (1864)
• Kotari i župnikovanje (1867)
• Pjesme i besjede (1860–1873)
• Razgovori (1876)
• Pučki spisi (1876)
• Narodna pjesmarica (1879)
• Puti (1867–1875, 1888)
• Različiti spisi (1875)
• Misao hrvatska i misao srbska u Dalmaciji od godine 1848. do godine 1882. (1882)
• Hrvatski razmišljaji (1884)

Przypisy