Mikrosamochód

Velorex 16/350

Mikrosamochód, kwadrycykl (ang. microcar, quadricycle) – określenie używane w odniesieniu do małego samochodu, którego masa własna nie przekracza zwykle 550 kg.

Mikrosamochody są często zaliczane do autosegmentu A. W przypadku jednak niektórych krajów stworzono regulacje prawne, które pozwalają wyodrębnić je jako oddzielną klasę samochodów[1].

Charakterystyka

Przyjmuje się, że za mikrosamochód należy uznać taką konstrukcję, która ma do 3 metrów długości, przestrzeń wewnętrzną w granicach 2,4 m³ i napędzana jest silnikiem elektrycznym o mocy maksymalnej do 15 kW (ok. 20 KM) lub silnikiem spalinowym do 1 litra pojemności skokowej. Najczęściej spotykane w tej kategorii są samochody z silnikami benzynowymi o pojemności 50 cm³ i 505 cm³ oraz z silnikami elektrycznymi 4 kW i 15 kW.

Segment mikrosamochodów powstał wraz z rozwojem motoryzacji na początku XX w. Największą popularnością cieszył się po zakończeniu II wojny światowej w zachodniej Europie ze względu na ograniczenia w produkcji pełnowymiarowych samochodów osobowych, a także z uwagi na stosunkową prostotę konstrukcji i niską cenę auta (np. BMW Isetta, Fiat 500, Glas Goggomobil, Messerschmitt KR 175 i KR 200). W Japonii mikrosamochody w dużym stopniu przyczyniły się do rozwoju tamtejszego przemysłu motoryzacyjnego i dały początek segmentowi samochodów typu keijidōsha (kei car)[2].

W krajach socjalistycznych, gdzie gospodarka była planowa, ten rodzaj pojazdów był również znany. W odróżnieniu jednak od państw gospodarki kapitalistycznej nie przywiązywano do ich produkcji większej uwagi i nie liczono się z potrzebami rynku. Jedyną grupą społeczną, która miała większy dostęp do tego typu automobili byli inwalidzi (Velorex, Simson DUO, SMZ S-3D).

W produkcji mikrosamochodów przodują kraje śródziemnomorskie Europy (przede wszystkim Francja i Włochy). Najbardziej znanymi współczesnymi producentami takich pojazdów są:

W Polsce samochody tego typu zaczęły powstawać od lat 50. XX wieku. Były to w większości konstrukcje amatorskie budowane w jednym egzemplarzu lub auta prototypowe. Jedynym mikrosamochodem produkowanym seryjnie w Polsce na większą skalę był Mikrus MR-300 (1957–1960).

Współcześni producenci mikrosamochodów

Aixam Scouty R
Chatenet Barooder
Multicar M 26
SECMA Fun Tech 50
Grecav Sonique DCI
ZAP Xebra
Think City II
 Zobacz też: kei car.

Azja

Chiny

  • Innovech
  • Jiayuan
  • Juli
  • Pioneer
  • Sandi

Indie

Japonia

Korea Południowa

  • ATT R&D

Europa

Czechy

  • Havel
  • Jawa Auto

Francja

Hiszpania

  • Vexel

Holandia

  • Fox
  • Waaijenberg

Niemcy

Norwegia

Polska

Szwajcaria

Wielka Brytania

Włochy

Ameryka Północna

Kanada

Stany Zjednoczone

Ameryka Południowa

Brazylia

Zobacz też

Zobacz multimedia związane z tematem: Mikrosamochód

Przypisy

  1. ↑ W krajach członkowskich Wspólnot Europejskich kwestie prawne dotyczące mikrosamochodów są normowane od 1992 na podstawie dyrektyw np. Dyrektywa 92/61/CEE (ang.).
  2. ↑ Trójkołowe pojazdy przeszłości TOP 10.. autokult.pl. [dostęp 2022-09-10].

Linki zewnętrzne

  • Quadricicli (wł.)
  • Microcarfan. microcarfan.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-06-23)]. (fr.).
  • 3wheelers.com (ang.)
  • [1] Bubble Car Museum (ang.)
  • The Bruce Weiner Microcar Museum (ang.)
Kontrola autorytatywna (klasa samochodu):
  • LCCN: sh95005116
  • BnF: 119847519
  • J9U: 987007551682205171