Mirosław Perz

Mirosław Perz (ur. 25 stycznia 1933 w Zielonej Górze, zm. 30 marca 2023 w Warszawie^[1]) – polski muzykolog i dyrygent, badacz historii muzyki staropolskiej i muzyki europejskiej od średniowiecza do końca XVIII wieku, profesor nauk humanistycznych. Brat jezuity Zygmunta Perza.

Życiorys

Od 1951 studiował muzykologię na Uniwersytecie Poznańskim, a po likwidacji kierunku na tej uczelni kontynuował studia na Uniwersytecie Warszawskim i ukończył je w 1956. Równocześnie studiował grę na organach w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Poznaniu w klasie Józefa Pawlaka (od 1952), a następnie w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie w klasie Feliksa Rączkowskiego (1954–1959), a także w warszawskiej PWSM, kompozycję u Tadeusza Szeligowskiego (1959–1963) i dyrygenturę u Bohdana Wodiczki (1960–1964)^[2]^[3].

Od 1957 pracował w Instytucie Muzykologii Uniwersytetu Warszawskiego, w 1966 obronił pracę doktorską poświęconą Mikołajowi Gomółce napisaną pod kierunkiem Hieronima Feichta, od 1971 kierował tam Zakładem Muzyki Polskiej, równocześnie w latach 1981–1993 pracował w Zakładzie Muzykologii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W 1991 habilitował się na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, w 1993 otrzymał tytuł profesora. W latach 1996–1999 był dyrektorem Instytutu Muzykologii UW oraz przewodniczącym Komitetu Nauk o Sztuce Polskiej Akademii Nauk^[2]^[3]. W latach 1956–1959 prowadził Chór Kameralny Filharmonii Narodowej, w latach 1963–1968 i 1972–1977 Chór Akademicki Uniwersytetu Warszawskiego^[2].

Opublikował książki Mikołaj Gomółka. Monografia (1969) i Melodie na Psałterz polski Mikołaja Gomółki. Interpretacje i komentarze (1988), był także wydawcą edycji utworów Mikołaja Gomółki (1963–1967), Mikołaja z Radomia (1987) i Adama z Wągrowca (1999 – z Ireną Bieńkowską) oraz tomu XIII i XIV serii Antiquitates Musicae in Polonia, poświęconej polskiej muzyce polifonicznej^[2], a także autorem wielu artykułów poświęconych muzyce staropolskiej w piśmie Ruch Muzyczny oraz audycji w Programie II i III Polskiego Radia m.in. 200 kantat Jana Sebastiana Bacha, Symfonie Antona Brucknera, Musica humana^[3]^[4].