Mokrzyca Kitaibela
 | |||
| Systematyka[1][2] | |||
| Domena | eukarionty | ||
|---|---|---|---|
| Królestwo | rośliny | ||
| Podkrólestwo | |||
| Nadgromada | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Nadklasa | okrytonasienne | ||
| Klasa | Magnoliopsida | ||
| Nadrząd | goździkopodobne | ||
| Rząd | goździkowce | ||
| Rodzina | goździkowate | ||
| Rodzaj | mokrzyca | ||
| Gatunek | Minuartia laricifolia | ||
| Podgatunek | mokrzyca Kitaibela | ||
| Nazwa systematyczna | |||
| Minuartia laricifolia subsp. kitaibelii (Nyman) Mattf. Repert. Spec. Nov. Regni Veg. Beih. 15: 190 1922[3] | |||
| Synonimy | |||
| |||
| |||
Mokrzyca Kitaibela, mokrzyca modrzewiolistna[4] (Minuartia laricifolia subsp.kitaibelii (Nyman) Mattf.) – podgatunek mokrzycy Minuartia laricifolia[3], w polskich opracowaniach traktowany jako odrębny gatunek – Minuartia kitaibelii (Nyman) Pawł.)[4]. Występuje w Karpatach oraz wschodniej części Alp. W Polsce występuje w Tatrach i Pieninach[5].
Morfologia
- Pokrój
- Roślina luźnokępkowa, osiągająca wysokość do 20 cm. Tworzy 2 rodzaje pędów: rozesłane płożące się pędy płonne oraz podnoszące się łodygi kwiatowe[5].
- Liście
- Ulistnienie nakrzyżległe, liście równowąskie i nieco odgięte[5].
- Łodyga
- Płożąca się lub podnosząca, szorstko owłosiona, nierozgałęziona[5].
- Kwiaty
- Wyrastają pojedynczo, lub po kilka na szczycie łodygi. Szypułki kwiatowe krótko owłosione i bez gruczołów. Kwiaty mają 5 białych, całobrzegich płatków korony o długości 9–12 mm. Kielich walcowaty, o tępych działkach dużo krótszych od płatków korony. Wewnątrz korony 1 słupek z 3 szyjkami, i 10 pręcików[6].
- Owoc
- Pękająca 3 klapami torebka. Zawiera ok. 30 nasion posiadających grzebień dużych brodawek na brzegu[6].
-
Pokrój -
Pęd -
Kwiaty
Biologia i ekologia
- Rozwój
- Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od czerwca do sierpnia.
- Siedlisko
- Występuje wyłącznie na wapiennym podłożu: na skałach, piargach, murawach naskalnych i żwirowiskach rzecznych, głównie w reglu dolnym i górnym, ale z rzadka spotkać ją można również w piętrze kosodrzewiny[5].
Zobacz też: Flora Tatr.
Przypisy
- ↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Caryophyllales, [w:] Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-10-07] (ang.).
- ↑ a b The Plant List. [dostęp 2017-01-11].
- ↑ a b Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Flowering plants and pteridophytes of Poland. A checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Instytut Botaniki PAN im. Władysława Szafera w Krakowie, 2002. ISBN 83-85444-83-1.
- ↑ a b c d e Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Kwiaty Tatr. Przewodnik kieszonkowy. Warszawa: Multico Oficyna Wyd., 2003. ISBN 83-7073-385-9.
- ↑ a b Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
