Monique de la Bruchollerie
| Imię i nazwisko | Monique Adrienne Marie Yver de la Bruchollerie |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 10 kwietnia 1915 |
| Pochodzenie | francuskie |
| Data i miejsce śmierci | 16 stycznia 1973 |
| Instrumenty | fortepian |
| Gatunki | |
| Zawód | pianistka |
Monique Adrienne Marie Yver de la Bruchollerie[1] (ur. 20 kwietnia 1915 w Paryżu, zm. 16 stycznia 1973 w Bukareszcie[1][2]) – francuska pianistka.
Życiorys
Uczyła się w Paryżu u Isidora Philippa i Alfreda Cortota oraz w Wiedniu u Emila von Sauera[1][2]. Debiutowała jako pianistka w 1932 roku[1]. W 1937 roku wzięła udział w III Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina, gdzie zajęła 7. miejsce[1][2]. W 1938 roku zajęła 10. miejsce w Konkursie Muzycznym im. Eugène’a Ysaÿe’a w Brukseli[1][2]. Po II wojnie światowej koncertowała w Europie, Stanach Zjednoczonych, Ameryce Południowej, Południowej Afryce i w krajach Azji[1]. Specjalizowała się w repertuarze romantycznym[2]. Dokonała nagrań płytowych utworów Brahmsa, Czajkowskiego, Chopina, Mozarta, Francka i Rachmaninowa[1]. W 1964 roku zgłosiła projekt ulepszenia fortepianu, proponując zmianę klawiatury na półkolistą w celu jednoczesnej gry w sopranie i basie oraz wykonywania wielodźwięków przez naciśnięcie pojedynczego klawisza[1]. W 1969 roku w czasie podróży koncertowej do Rumunii uległa wypadkowi samochodowemu, na skutek którego musiała zaprzestać występów[1].
