Mosty Toko-Ri

Mosty Toko-Ri

The Bridges at Toko-Ri

Odtwórcy głównych ról, William Holden i Grace Kelly, w scenie z filmu
Gatunek	dramat wojenny
Rok produkcji	1954
Kraj produkcji	Stany Zjednoczone
Język	angielski japoński koreański
Czas trwania	102 min
Reżyseria	Mark Robson
Scenariusz	Valentine Davies
Główne role	William Holden Grace Kelly
Muzyka	Lyn Murray
Zdjęcia	Loyal Griggs
Scenografia	Henry Bumstead
Kostiumy	Edith Head
Montaż	Alma Macrorie
Produkcja	The Prelberg Staton (William Perlberg George Seaton)
Wytwórnia	Paramont
Dystrybucja	Paramont (kina, TV) CIC (VHS)
Przychody brutto	4,7 mln. $
Nagrody
1956 – Oscar za najlepsze efekty specjalne

Mosty Toko-Ri (ang. The Bridges at Toko-Ri) – amerykański dramat wojenny z 1954 roku w reżyserii Marka Robsona. Adaptacja uhonorowanej Nagrodą Pulitzera powieści Jamesa Michenera z 1953 roku pod tym samym tytułem.

Fabuła

Wojna w Korei. Pilot lotnictwa morskiego kpt. Brubaker wraz ze swoją eskadrą otrzymuje rozkaz ataku i zniszczenia mostów Toko-ri – kluczowych w systemie zaopatrzenia północnokoreańskich wojsk. Mosty mają silną obronę przeciwlotniczą i Brubaker doskonale zdaje sobie sprawę z niebezpieczeństwa zadania. Nie jest zawodowym pilotem (w cywilu jest wziętym adwokatem), ma kochającą żonę i dwoje dzieci. Pomimo wewnętrznych wahań i rozterek wykonuje zadanie przypłacając je życiem – ginie zastrzelony w nierównej walce z żołnierzami komunistycznej Korei po zestrzeleniu jego samolotu. Wraz z nim ginie dwóch jego przyjaciół, lotników ze śmigłowca ratunkowego próbujących go ewakuować.

Obsada

• William Holden – kpt. Brubaker
• Grace Kelly – Nancy Brubaker
• Fredric March – adm. Tarrant
• Mickey Rooney – Forney (I pilot śmigłowca)
• Earl Holliman – Gamidge (II pilot śmigłowca)
• Robert Strauss – "Beer Barrel"
• Charles McGraw – kmdr Lee
• Keiko Awaji – Kimiko
• Richard Shannon – por. Olds
• Dennis Weaver – oficer wywiadu
• Bob Templeton – sierżant żandarmerii
• Burt Metcalfe – sierżant żandarmerii
• Robert A. Sherry – lekarz wojskowy

Produkcja

Osnowa

Film powstał na podstawie bestsellerowej, nagrodzonej Pulitzerem powieści Jamesa Michenera wydanej rok wcześniej. Michener w czasie wojny w Korei był korespondentem wojennym na lotniskowcach USS „Essex” i USS „Oriskany” i fabułę swojej powieści oparł na autentycznych epizodach tej wojny – atakach lotnictwa US Navy na mosty kolejowe Majon-ni i Samdong-ni w Korei Północnej w grudniu 1951^[1][2].

Postacie ukazane w filmie miały swoje autentyczne pierwowzory, które umieścił w swojej książce Michener. Motyw zestrzelenia załogi jednego z amerykańskich samolotów i próby ich ewakuacji również bazuje na autentycznych wydarzeniach, chociaż miały one miejsce trzy miesiące po ataku na mosty^[3].

Film powstał niemal w czasie rzeczywistym w stosunku do przedstawianych wydarzeń (zaledwie w rok po zakończeniu wojny), przy wydatnej pomocy US Navy. Z wyjątkiem odrzutowców F9 Panther (w rzeczywistości były to Douglas A-1 Skyraider), przedstawione w nich okręty i samoloty brały udział w opisywanych wydarzeniach^[4].

Odbiór

Film spotkał się z dobrym przyjęciem zarówno u widzów jak i krytyków. Bosley Crowther na łamach The New York Times uznał film za jeden z najlepszych obrazów wojennych. Chwalił go za realistyczne i tak wiernie jak to tylko możliwe odtworzone sceny udziału US Navy w wojnie koreańskiej. Podkreślano również przejmująco ukazany wątek osobistych przeżyć głównego bohatera rozdartego pomiędzy miłością i oddaniu dla rodziny, a poczuciem obowiązku. Chwalono doskonale dobraną obsadę aktorską^[5].

W rankingu popularnego, filmowego serwisu internetowego Rotten Tomatoes obraz posiada obecnie (2023) wysoką, 82-procentową, pozytywną ocenę „zgniłych pomidorów”^[6]

Mosty Toko-Ri spodobały się również widzom. W 1955 film uplasował się na szesnastym (na 107 sklasyfikowanych filmów) miejscu pod względem oglądalności w kinach USA i Kanady z przychodem 4,7 mln. $, wyprzedzając tak głośne produkcje jak: Vera Cruz, Czarny dzień w Black Rock i Marty^[7]

Nagrody i wyróżnienia

W 1956 roku film otrzymał Oscara za najlepsze efekty specjalne oraz nominację do tej nagrody w kategorii najlepszy montaż^[8].

Plenery

Plenery i plany filmowe filmu były w większości autentyczne i umiejscowione zostały w powojennej Japonii (Yokosuka, Hakone) oraz na pokładach amerykańskich okrętów (USS „Oriskany”, USS „Kearsarge”)^[9].

Galeria

Okręty i samoloty użyte w filmie

• 
  USS "Oriskany"
• 
  USS "Kearsarge"
• 
  USS "Putnam"
• 
  F9 "Panther"
• 
  Sikorsky H-5
• 
  F4 "Corsair"

Plenery

• 
  Nadbrzeże bazy US Navy w Yokosuce gdzie kręcono część scen z filmu. W centrum widoczny USS „Oriskany”, który „wystąpił” w filmie (zdjęcie z okresu kiedy powstawał film)
• 
  Hotel Fujiya w Hakone w którym kręcono sceny spotkania Brubakera z rodziną
• 
  Region Thousand Oaks w Kalifornii – w filmie "koreańskie" miejsce śmierci Brubakera i jego towarzyszy

Inne

• 
  Logo 192 Myśliwskiej Eskadry Uderzeniowej US Navy widoczne w filmie na mundurach i samolotach amerykańskich lotników

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Mosty Toko-Ri w bazie IMDb (ang.)
• Mosty Toko-Ri w bazie Filmweb
• Artykuł Richard F. Kaufman opisujący wydarzenia na których oparta została fabuła filmu