Muzeum Cywilizacji Anatolijskich
 Wejście do muzeum | |||
| Państwo |
| ||
|---|---|---|---|
| Miejscowość | Ankara | ||
| Data założenia | 1921 | ||
| Zakres zbiorów | historia i archeologia cywilizacji Anatolii od paleolitu | ||
Położenie na mapie Turcji  | |||
 39°56′18″N 32°51′43″E/39,938333 32,861944 | |||
| |||
| Strona internetowa | |||
Muzeum Cywilizacji Anatolijskich – muzeum archeologiczne w stolicy Turcji Ankarze.
Założone zostało w 1921. Inicjatorem jego utworzenia był Mubarek Galip Bey, a pierwszą lokalizacją była jedna z wież zamku w Ankarze zwanego Akkale. Poza tym zbiory były ulokowane w Świątyni Augusta i w Termach (Łaźniach Rzymskich). Zgodnie z sugestiami ówczesnego prezydenta Turcji Kemala Atatürka, pragnącego stworzenia muzeum hetyckiego, doszło do gromadzenia zabytków hetyckich znajdujących się w posiadaniu innych muzeów i wysyłania ich do Ankary. Pojawiła się wtedy potrzeba powiększenia muzeum, co wymagało przeniesienia zbiorów do nowych budynków. Tak muzeum znalazło swoją obecną lokalizację. Mieści się współcześnie w budynkach bazaru z XV wieku, zajmując dwa budynki z czasów osmańskich, które zostały odnowione i przystosowane do pełnienia nowej roli. Jeden z tych budynków nazywany jest Bedesten, drugi – Kursunlu Han. Pierwszy został prawdopodobnie zbudowany przez Mahmuda Paszę w latach 1464–1471, wielkiego wezyra sułtana Mehmeda Zdobywcy, drugi został postawiony przez jego następcę na stanowisku wielkiego wezyra – Mehmeta Paszę. Ostateczną formę muzeum uzyskało w 1968.
Obecnie Kursunlu Han jest placówką badawczo-administracyjną, obejmującą pracownie, bibliotekę, salę konferencyjną, laboratorium, w Bedesteni znajduje się natomiast właściwa ekspozycja muzealna, dostępna do zwiedzania.
Muzeum obejmuje zabytki kultur Anatolii od czasów prehistorycznych (paleolit). Ekspozycja ma układ chronologiczny. Obejmuje kolejno: paleolit, neolit, chalkolit, starszą epokę brązu, okres wpływów asyryjskich w Anatolii, starszy okres hetycki, okres imperium hetyckiego, czasy nowohetyckie, zabytki frygijskie, urartyjskie, lidyjskie.
Do szczególnie ważnych obiektów należą: rekonstrukcja neolitycznego sanktuarium z Çatalhöyük z freskami i malowanymi płaskorzeźbami z VII tysiąclecie p.n.e., figurki z okresów neolitu i chalkolitu z Hacilar, datowane na V tysiąclecie p.n.e., brązowe insygnia kultowe i złote naczynia z Alaca Höyük z końca III tysiąclecia p.n.e., naczynia zoomorficzne i idole z Kültepe (XIX–XVIII wiek p.n.e.), znaleziska hetyckie z Boğazkale, wyroby brązowe frygijskie, lidyjskie i urartyjskie. Osobna galeria rzeźby gromadzi posągi, zwłaszcza ortostaty hetyckie (z Boğazkale i Alaca Höyük) i nowohetyckie (z Karkemiszu i Malatyi).
Galeria
-
Fragment ekspozycji -
Bogini Matka z Çatal Höyük, widok z przodu -
Bogini Matka z Çatal Höyük, widok z boku -
Hetycki monument, dokładna replika monumentu z Fasillar -
Posąg na dziedzińcu muzealnym -
Brązowy przedmiot kultowy symbolizujący wszechświat, tzw. sztandar, z grobu hetyckiego kapłana w Alaca Höyük -
Posążek jelenia, symbolu hetyckiej bogini -
Ceremonialny przedmiot hetycki z brązu -
Chimera z dwoma głowami: człowieka i lwa; późny okres hetycki -
Rekonstrukcja komory z Grobu Midasa w Gordionie -
Głowy byków z Çatal Höyük -
Głowa rzymskiej kobiety, marmur
Bibliografia
- Encyklopedia sztuki starożytnej, praca zbiorowa, WAiF i Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1998, s. 52, 414, ISBN 83-01-12466-0 (PWN), ISBN 83-221-0684-X (WAiF)
- O muzeum ze strony www. transanatolie.com (ang.)
