Napięcie znamionowe

Ten artykuł od 2021-08 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Napięcie znamionowe – maksymalne napięcie prądu elektrycznego jakie może być podane w sposób trwały na element lub urządzenie elektrotechniczne, np. rezystor czy transformator. W transformatorach rozróżnia się napięcie znamionowe uzwojenia pierwotnego i wtórnego. Po przekroczeniu napięcia znamionowego element może ulec zniszczeniu na skutek przebicia elektrycznego izolacji lub pracować z bardzo dużymi stratami.

Określane bywa również jako „znamionowe napięcie udarowe”, „znamionowe napięcie wytrzymywane krótkotrwałe”, „znamionowe napięcie probiercze”, "„znamionowe napięcie izolacji” i „znamionowe napięcie pracy” i inne – w zależności od specyfiki pracy elementu lub urządzenia.

Niektóre elementy elektrotechniczne mogą pracować zarówno przy napięciu stałym, jak i przy napięciu przemiennym. Dla takich elementów określa się zarówno znamionowe napięcie stałe, jak i znamionowe napięcie przemienne, zazwyczaj jako wartość skuteczną napięcia sinusoidalnie przemiennego. Jeśli nie podano częstotliwości, przyjmuje się, że wynosi ona 50 Hz.

Zobacz też

• prąd znamionowy
• warunki znamionowe
• tabliczka znamionowa