Nazwa własna
Nazwy własne, imię własne, onim[1][2] (łac. nomina propria) – nazwy przysługujące jednostkom, w odróżnieniu od nazw pospolitych, które odnoszą się do dowolnych klas jednostek (egzemplarzy określonej klasy przedmiotów).
Definiowanie nazw własnych
W pewnym rozumieniu nazwy własne są niedefiniowalne. Przykład: znając definicję nazwy krzesło, można przyporządkować jej przedmioty o cechach typowych dla krzesła. Natomiast Karol to ten, kto został nazwany Karolem i nie można na podstawie takiej definicji stwierdzić, komu jeszcze mogłaby taka nazwa przysługiwać.
Nauka o nazwach własnych
Nauką o nazwach własnych jest onomastyka. Można wyróżnić dwie duże grupy nazw własnych:
- antroponimy – nazwy osobowe, odnoszące się do ludzi;
- toponimy – nazwy geograficzne nazywające miejsca.
Wyróżnia się także mniejsze grupy, jak np. nazwy zwierząt (zoonimia), ciał niebieskich (kosmonimia), statków, instytucji[3][4].
Przypisy
- ↑ Hladká i Nekula 2017 ↓.
- ↑ onim – słownik języka polskiego i poradnia językowa – Dobry słownik [online], dobryslownik.pl [dostęp 2019-10-09] (pol.).
- ↑ Por. nazwy angielskie i niemieckie polskich uczelni: Piotr Sulikowski, Alina Szwajczuk: Proper names in professional translation. Names of Polish academic institutions in English and German. Hamburg: Verlag Dr. Kovač: Hamburg, 2018.
- ↑ Kazimierz Rymut: Nazwy miast Polski. Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1987, s. 8. ISBN 83-04-02436-5.
Bibliografia
- Encyklopedia języka polskiego, pod red. S. Urbańczyka, Wrocław 1991, s. 216.
- ZdeňkaZ. Hladká ZdeňkaZ., MarekM. Nekula MarekM., VLASTNÍ JMÉNO, [w:] PetrP. Karlík, MarekM. Nekula, JanaJ. Pleskalová (red.), Nový encyklopedický slovník češtiny, 2017 (cz.).
Linki zewnętrzne
- SamS. Cumming SamS., Names, [w:] Stanford Encyclopedia of Philosophy, CSLI, Stanford University, 19 marca 2013, ISSN 1095-5054 [dostęp 2018-01-16] (ang.). (Nazwy)
