Neodarwinizm

Neodarwinizm – kierunek ewolucjonizmu powstały pod koniec XIX wieku, który zakłada, że jedynym mechanizmem ewolucji organizmów jest dobór naturalny, zaś cechy nabyte w trakcie ontogenezy, czyli rozwoju osobniczego, nie są dziedziczone.

Pojęcie

Głównym reprezentantem tego kierunku był niemiecki biolog i genetyk August Weismann^[1].

Pojęcie neodarwinizm wprowadził angielski biolog George Romanes. Miało to miejsce po 1896 roku i odnosiło się do poglądów na ewolucję Augusta Weismanna. Obecnie pojęcie to często jest używane na oznaczenie teorii ewolucji Charlesa Darwina zaktualizowanej o współczesną wiedzę z dziedziny genetyki (zwłaszcza genetyki populacyjnej) i innych nauk biologicznych.

Kierunkiem ewolucjonizmu przeciwnym do neodarwinizmu jest mutacjonizm, który przyjmuje, że głównym, a nawet jedynym mechanizmem ewolucji organizmów są mutacje, czyli skokowe pojawianie się nowych cech dziedzicznych.

Zobacz też

• Darwinizm
• Gradualizm
• Saltacjonizm
• Punktualizm (biologia)

Przypisy

Bibliografia

• Encyklopedia PWN, Tom 2, Warszawa 1991, s. 559 i 604.
• Michał Heller, Tadeusz Pabjan: Elementy filozofii przyrody. Kraków: Copernicus Center Press, 2014. ISBN 978-83-7886-065-5.

Linki zewnętrzne

• neo-Darwinism, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2022-10-03]  (ang.).