Niechmirów

Niechmirów
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 łódzkie

Powiat

sieradzki

Gmina

Burzenin

Liczba ludności (2006)

361

Strefa numeracyjna

43

Kod pocztowy

98-260[2]

Tablice rejestracyjne

ESI

SIMC

0701091

Położenie na mapie gminy Burzenin
Mapa konturowa gminy Burzenin, na dole znajduje się punkt z opisem „Niechmirów”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Niechmirów”
Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa konturowa województwa łódzkiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Niechmirów”
Położenie na mapie powiatu sieradzkiego
Mapa konturowa powiatu sieradzkiego, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Niechmirów”
Ziemia51°23′28″N 18°45′45″E/51,391111 18,762500[1]
Multimedia w Wikimedia Commons
Spichlerz – dawna oficyna dworska (przed 1990)

Niechmirów – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie sieradzkim, w gminie Burzenin. Wieś leży nad rzeką Oleśnicą, 9 km od Burzenina, w sąsiedztwie sporych obszarów leśnych.

W latach 1954–1968 wieś należała i była siedzibą władz gromady Niechmirów, po jej zniesieniu w gromadzie Kamionka. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.

Mieszka tu 361 osób. W skład sołectwa wchodzą: Niechmirów PGR, Niechmirów Kolonia Prawa, Niechmirów Kolonia Lewa i Niechnmirów-Radunek.

Integralne części wsi Niechmirów[3][4]
SIMC Nazwa Rodzaj
0701139 Lewa Kolonia część wsi
0701151 Rudunek część wsi
0701100 Światłowizna część wsi
0701116 Zamoście część wsi

Historia

Pierwsza pisana wzmianka o wsi (Nyechmyrów, Nyekmirów) pochodzi z 1553 r. Był tu wtedy folwark należący do braci Marcina i Jana Niechmirowskich. Pod koniec XVII w. właścicielami Niechmirowa byli Olszowscy. W 100 lat później wieś posiadał Hieronim z Olszowy Olszowski. W 1863 r. Antoni Olszowski, dziedzic Niechmirowa, był cywilnym naczelnikiem powstańczym powiatu sieradzkiego i za to został zesłany na Sybir. W 1870 r. na licytacji majątek ten nabył fabrykant N. Heutschel fabrykant z Łodzi. W XIX w. wieś liczyła 423 mieszkańców (w tym 10 Żydów) i 41 domów. Był tu wówczas młyn, piec wapienny i cegielnia. W 1880 r. wieś nabył Łabędzki. Ostatnim właścicielem folwarku był Żyd Mendel Glinstein, nazywany przez mieszkańców "Jaśnie Tate" (tak mówiły do niego córki). W czasie okupacji była tu filia sieradzkiego więzienia, po wojnie – PGR. Piękny murowany dwór w 1945 r. spalili radzieccy żołnierze.

Zabytki

Pozostała neogotycka kaplica Niepokalanego Poczęcia NMP i bł. Wincentego Kadłubka, wzniesiona w 1729 r. przez Olszowskich, przebudowana w 1876 r. Jest to budynek murowany na planie ośmioboku, z czterema niższymi ryzalitami. Ocalała także oficyna podworska z przełomu XVIII/XIX w. W podworskim parku aleja grabowa i cenne okazy drzew.

W lesie nad rzeką Oleśnicą (na wschód od wsi) odkryto w 1927 r.,podczas wyrębu lasu, duże cmentarzysko kultury łużyckiej badane jeszcze w roku odkrycia przez archeologa J. Fitzke z Muzeum Prehoistorycznego w Krakowie. Poczynając od 1973 r. było ono badane przez wiele lat przez archeologów pod kierunkiem A. Dzierzgowskiej z Muzeum Okręgowego w Sieradzu gdzie można oglądać wydobyte eksponaty. Cmentarzysko to było używane bez przerwy przez ok. 1,5 tys. lat, obejmuje 9 ha, i należy do największych i najbogatszych (w eksponaty) tego typu w środkowej Polsce. Ciała zmarłych palono na stosie, kości wsypywano do naczyń glinianych i wraz z różnymi darami składano w jamie przykrytej kamieniami.

Według rejestru zabytków Narodowego Instytutu Dziedzictwa[5] na listę zabytków wpisane są obiekty:

  • oficyna dworska, XVIII/XIX w., nr rej.: 291 z 28.12.1967
  • park, XVIII/XIX w., nr rej.: 835 z 28.12.1967

Przypisy

  1. ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 86393
  2. ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 809 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
  3. ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013–02–15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2014-03-09]. 
  4. ↑ TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
  5. ↑ NID: Rejestr zabytków nieruchomych, województwo łódzkie. [dostęp 2008-09-19].

Bibliografia

  • A. Ruszkowski "Sieradz i okolice", Sieradz 2000.
  • p
  • d
  • e
Gmina Burzenin

Siedziba gminy: Burzenin

Wsie
Kolonie
Osada
  • Tyczyn
Części wsi
  • Bugaj
  • Jastrząb
  • Kołek
  • Koniówka
  • Kresy (Ligota)
  • Kresy (Tyczyn)
  • Lewa Kolonia
  • Łęg
  • Ługi
  • Nędzarzew
  • Podbiesiec
  • Podwórze
  • Rudunek
  • Sęk
  • Stara Wieś
  • Strzałki Sękowskie
  • Światłowizna
  • Zamoście
  • Zarośle
  • Zarzecze
Część kolonii
  • Łysa Góra

Herb gminy Burzenin