Niemieckie wojska rezerwowe i szkoleniowe

Dywizje rezerwowe (niem. Reserve–Divisionen) prowadziły szkolenie wojskowe na okupowanych obszarach między granicami III Rzeszy a linią frontu. Wojska te pełniły także zadania okupacyjne. Sztaby dywizyjne powstawały z numerowanych dywizji, prowadzących szkolenie w okręgach wojskowych. Organizacja dywizji rezerwowych była zbliżona do dywizji liniowych, jednak były one znacznie gorzej wyposażone w sprzęt i uzbrojenie. Dywizja rezerwowa składała się zwykle z 2–3 pułków piechoty rezerwowej (każdy w sile 2–5 batalionów grenadierów rezerwowych), pułku artylerii rezerwowej (2–4 dywizjony) a także jednostek zaopatrzeniowych. Do 1944 roku większość dywizji przemianowano na dywizje aktywne lub rozwiązano.

141 Dywizja Rezerwowa
143 Dywizja Rezerwowa
147 Dywizja Rezerwowa
148 Dywizja Rezerwowa
151 Dywizja Rezerwowa
153 Dywizja Rezerwowa
154 Dywizja Rezerwowa
156 Dywizja Rezerwowa
157 Dywizja Rezerwowa
158 Dywizja Rezerwowa
159 Dywizja Rezerwowa
160 Dywizja Rezerwowa

165 Dywizja Rezerwowa
166 Dywizja Rezerwowa
171 Dywizja Rezerwowa
172 Dywizja Rezerwowa
173 Dywizja Rezerwowa
174 Dywizja Rezerwowa
182 Dywizja Rezerwowa
187 Dywizja Rezerwowa
188 Rezerwowa Dywizja Górska
189 Dywizja Rezerwowa
191 Dywizja Rezerwowa
526 Dywizja Rezerwowa

Dywizje szkoleniowe (niem. Ausbildungs–Divisionen)

Dywizja Szkoleniowa Bayern
Dywizja Szkoleniowa Edelmann
286 Dywizja Szkoleniowa

402 Dywizja Szkoleniowa
404 Dywizja Szkoleniowa
464 Dywizja Szkoleniowa

Brygady uzupełnieniowe (niem. Ersatz–Brigaden)

Brygada Uzupełnieniowa Feldherrnhalle
Ochotnicza Brygada Robotniczo-Uzupełnieniowa (turkieska)
Brygada Uzupełnieniowa Großdeutschland
Brygada Szkoleniowo-Uzupełnieniowa (włoska)
Brygada Uzupełnieniowa (rosyjska)
Brygada Uzupełnieniowa (chorwacka)

201 Brygada Uzupełnieniowa
202 Brygada Uzupełnieniowa
203 Brygada Uzupełnieniowa
204 Brygada Uzupełnieniowa
999 Brygada Uzupełnieniowa

Polne dywizje szkoleniowe (niem. Die Feldausbildungs–Divisionen der Wehrmacht)
Utworzono je po raz pierwszy późnym latem 1942 roku w celu szkolenia wojsk zapasowych na bezpośrednim zapleczu frontu wschodniego. Prowadziły szkolenie na tyłach grup armii, także armii. Dywizje te były tworzone od podstaw, w praktyce były też używane do zadań zabezpieczających (podobnie jak dywizje bezpieczeństwa), a nawet do działań frontowych.

52 Polna Dywizja Szkoleniowa
149 Polna Dywizja Szkoleniowa
150 Polna Dywizja Szkoleniowa
151 Polna Dywizja Szkoleniowa
152 Polna Dywizja Szkoleniowa
153 Polna Dywizja Szkoleniowa
154 Polna Dywizja Szkoleniowa
155 Polna Dywizja Szkoleniowa
156 Polna Dywizja Szkoleniowa

158 Polna Dywizja Szkoleniowa
381 Polna Dywizja Szkoleniowa
382 Polna Dywizja Szkoleniowa
388 Polna Dywizja Szkoleniowa
390 Polna Dywizja Szkoleniowa
391 Polna Dywizja Szkoleniowa
Polna Dywizja Szkoleniowa Kurland
Polna Dywizja Szkoleniowa Nord

Dywizje zapasowe (niem. Feldersatz–Divisionen)
Utworzono je w sierpniu 1941 r. by nadzorowały transport oddziałów z Niemiec na terytorium ZSRR. Zostały rozwiązane rok później.

Dywizje zapasowe (niem. Divisionen des Ersatzheeres)
W większości okręgów wojskowych (Die Wehrkreise (WK) znajdowało się od jednej do kilku dywizji zapasowych podlegających Armii Rezerwowej. Ich celem było szkolenie pozyskiwanych podczas kolejnych fal mobilizacyjnych rekrutów, działały tam szkoły wszystkich rodzajów wojsk, kursy podoficerskie i oficerskie. Dywizje zapasowe wystawiały nowe jednostki i wysyłały uzupełnienia do istniejących. W dniu 10 czerwca 1944 r. na terenie wszystkich okręgów wojskowych działały 33 zapasowe dywizje piechoty i jedna pancerna. W końcowej fazie wojny większość dywizji zapasowych przekształcono w jednostki liniowe i użyto w czasie walk^[1].