Nokaut

Ten artykuł od 2012-12 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Nokaut (ang. knockout, skr. KO) – w niektórych sportach walki, takich jak boks, kickboxing, boks tajski, niezdolność do podjęcia dalszej walki w określonym czasie, zwykle dziesięciu sekund, odliczanych przez sędziego ringowego^[1]. Najczęściej powstaje z powodu utraty przytomności, zamroczenia, wyczerpania, bądź kontuzji. Nokautem nazywa się również (przepisową lub nieprzepisową) akcję zawodnika (np. powalenie), która skutkuje wspomnianą niezdolnością u przeciwnika.

Techniczny nokaut (ang. technical knockout, skr. TKO) – przerwanie pojedynku w wyniku przekonania o niezdolności zawodnika do dalszej walki, której kontynuowanie mogłoby zagrozić jego zdrowiu lub życiu. Decyzję ogłasza sędzia, lekarz ringowy, trener lub sam zawodnik zaobserwowawszy jednostronność pojedynku i zwycięską przewagę przeciwnika.

Zobacz też

Zobacz hasło nokaut w Wikisłowniku

• powalenie (nokdaun)
• poddanie (techniczne poddanie)

Przypisy