Norbert Kompalla
| Sługa Boży, prezbiter | |||
| Kraj działania | Polska | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 29 maja 1907 | ||
| Data i miejsce śmierci | 1 grudnia 1942 | ||
| Wyznanie | katolicyzm | ||
| Kościół | |||
| Inkardynacja | lazaryści | ||
| Prezbiterat | 1931 | ||
| |||
Norbert Kompalla CM (ur. 29 maja 1907 w Orzegowie obecnie dzielnica Rudy Śląskiej, zm. 1 grudnia 1942 w KL Dachau) – Sługa Boży Kościoła katolickiego, polski duchowny katolicki, profesor teologii moralnej, prawa kanonicznego, historii Kościoła i patrologii[1].
Życiorys
W 1924 wstąpił do Zgromadzenia Księży Misjonarzy Świętego Wincentego à Paulo. Święcenia kapłańskie przyjął w 1931, po czym podjął dalsze studia na wydziale prawa kanonicznego w Rzymie.
Posługę kapłańską pełnił jako kapelan schroniska dla bezdomnych i dyrektor kleryków zgromadzenia. Po wybuchu II wojny światowej 15 lipca 1940 został aresztowany przez Gestapo i uwięziony na Montelupich. Następnie 30 sierpnia trafił do hitlerowskiego obozu koncentracyjnego w Auschwitz. 12 grudnia 1940 przewieziono go do Dachau, gdzie zakończył życie w komorze gazowej.
Proces beatyfikacyjny
Jest jednym z 122 Sług Bożych wobec których 17 września 2003 rozpoczął się drugi proces beatyfikacyjny drugiej grupy polskich męczenników z okresu II wojny światowej.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Historia instytutu
Linki zewnętrzne
- Biografia (wł.)
- Życiorys
Kontrola autorytatywna (osoba):
